Γιάννης Φέρτης: «Ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός»

Εκείνος είχε αποφασίσει από τα 16 του ότι θα γίνει ηθοποιός. Δεν χρησιμοποιεί τη φράση «ήθελα να γίνω ηθοποιός», αλλά «ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Οι γονείς του ονειρεύονταν έναν σπουδαγμένο γιο. Πώς του επέτρεψαν, τελικά, να γραφτεί στη σχολή; «Ας πούμε ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες. Ναι, οι γονείς καμιά φορά γίνονται υπερβολικοί όταν πιέζουν το παιδί τους να σπουδάσει. Εγώ απλώς τους είπα "ή θα με αφήσετε να γίνω ηθοποιός ή θα δουλέψω στο χασάπικο". Ήταν ένα είδος έμμεσου εκβιασμού. Πήγα στο Θέατρο Τέχνης. Εκεί θαύμαζα τη Βέρα Ζαβιτσιάνου. Από το Εθνικό ξεχώριζα τη Βάσω Μανωλίδου. Φυσικά και πιστεύω ότι υπάρχει ταλέντο στο θέατρο σήμερα. Έρχονται παλιοί θεατές και μου λένε: "Αχ, εσείς οι παλιοί...".
«Δεν έχω κάνει τίποτα με μίσος. Σίγουρα έχω κάνει ταινίες που δεν γούσταρα. Ίσως κάποιες δουλειές μου παραήταν μελό, αλλά δεν έχω μετανιώσει. Μπορεί να δέχτηκα να κάνω κάποια πράγματα από βλακεία. Από ματαιοδοξία όμως δεν έκανα τίποτα... Προσπαθούσα πάντα να περνάω απαρατήρητος. Και τα κατάφερνα» Διαφωνώ μαζί τους. Οι νέοι ηθοποιοί μπορεί να είναι πιο καλλιεργημένοι από εμάς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν. Δεν σταματά να υπάρχει ταλέντο. Θεατρικά έργα, ωστόσο, δεν γράφονται όπως παλαιότερα». Ήρθε αντιμέτωπος με την ανεργία ή με άλλες δυσκολίες στον δρόμο του; «Ήμουν τυχερός. Σχεδόν από την αρχή έγινα πρωταγωνιστής. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν πώς θα παίξω. Ξέρετε, ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα δίνω συνεντεύξεις. Ξεκίνησα από μια παράσταση του Καμπανέλλη και πολύ γρήγορα βρέθηκα να παίζω μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη στο "Γλυκό Πουλί της Νιότης". Ήμουν μικρός, νεότερος από τον ρόλο. Η Μελίνα είχε στο μυαλό της τον Παπαμιχαήλ. Ήταν και πιο γνωστός. Τον πρότεινε στον Κουν, αλλά εκείνος δεν ήθελε να έχει πολλούς ηθοποιούς εκτός Τέχνης. Ξέρω ότι η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν ευχαριστημένοι παρότι δεν θέλανε να γίνω ηθοποιός. Δεν ήταν αυστηροί. Η Μελίνα με πήγε στο κομμωτήριό της και έβαψα τα μαλλιά μου ξανθά, είχε το έργο γραμμένο "ξανθά μαλλιά" για τον ρόλο μου. Όταν άνοιξε η μάνα μου την πόρτα και με είδε, έβαλε τα κλάματα. Δεν είπε όμως κουβέντα».