Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Σε αυτή τη ζωή ερχόμαστε για να προχωράμε ως άνθρωποι»

«Όχι, δεν πιστεύω στη μονογαμία, ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό όν. Πιστεύω ότι όλο αυτό είναι μια φάρσα του συστήματος, ένας καταναγκασμός κοινωνικός» τόνισε ο Χρήστος στο ΟΚ.
Δανάη: «Εγώ είμαι πολύ μικρή ακόμα για να σου απαντήσω. Η πρώτη μου μεγάλη σχέση είναι αυτή που έχω τώρα και μέχρι στιγμής είμαι μονογαμική. Αν είσαι μια χαρά και η σχέση σου σε καλύπτει, τότε, νομίζω, μπορεί; να είσαι πιστή σε έναν άνθρωπο, θέλω να ελπίζω όμως ότι υπάρχει μονογαμία, αλλιώς θα φύγω αυτή τη στιγμή και θα τρέχω να ψάχνω πράγματα και κατασταθείς»
-Ζηλεύετε στις σχέσεις σας;
Δανάη: «Είμαι πάρα πολύ κτητική. Όχι μόνο για τον σύντροφο μου, αλλά για όλους τους δικούς μου ανθρώπους, ακόμη και για τον Χρήστο ή για τη μαμά μου. Δηλαδή πολλές φορές θυμάμαι να έχω πει στη μαμά μου: «Ο Χρήστος είναι δικός μου». Είμαι ζηλιάρα σε λογικό πλαίσιο. Η ζήλια είναι φίλος του έρωτα μέχρι το σημείο που υπάρχει για να δείξεις το ενδιαφέρον σου, μετά γίνεται ο χειρότερο εχθρός. Και ο σύντροφος μου ζηλεύει, αλλά λιγότερο από εμένα και σίγουρα μόνο για να μου δείξει ότι ενδιαφέρεται.»
Χρήστος: «Δεν αντέχω τη ζήλια. Ζήλεψα όταν ήμουν νεότερος, αλλά πραγματικά πολύ λίγο γιατί όταν ένιωθα αντίστοιχα να με ζηλεύουν «χτύπαγα κόκκινο». Δεν άντεχα. Είμαι κτητικός αλλά μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, θέλω οι άνθρωποι που τους αγαπώ και είναι μαζί μου, να με αγαπούν και να είναι μαζί μου μέσα από ένα αίσθημα ελευθερίας. Όπως λέει και ένας στίχος τη; Λίνας Νικολακοπούλου: Όσο σ αγαπώ, σε ελευθερώνω.»
-Χρήστο, πώς θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με τον έρωτα;
«θυελλώδη! Έχω φάει πάρα πολλά χρόνια στους έρωτες, αλλά εντάξει, την απόλαυσα αυτή τη ζωή. Τώρα δεν ζω τόσο έντονα τις καταστάσεις, αλλά δεν έχω σταματήσει να ερωτεύομαι. Αν σταματήσει αυτό, πεθαίνεις. Σε αυτή τη ζωή ερχόμαστε για να προχωράμε ως άνθρωποι, να πλουτίζουμε μέσα από τη δουλειά μας και να ερωτευόμαστε.