Γιώργος Γιαννιάς: «Ήμουν ένας... επίδοξος εραστής για τις τουρίστριες»

«Βέβαια. Από τα δεκατρία μου, μέχρι τα δεκαέξι μισό. Ύστερα ήρθα στην Αθήνα για να ασχοληθώ με το τραγούδι. Μέχρι τότε ήμουν ένας... επίδοξος εραστής για τις τουρίστριες» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Κάτι αντίστοιχο με ό,τι έκανε ο Στάθης Ψάλτης στα '80s, στις ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη; «Όχι σε τέτοιο βαθμό. Εγώ έκανα «εκμοντερνισμένο» καμάκι. Και ο Ψάλτης τότε ωραίο καμάκι έκανε. Μου άρεσε να παίζω με «Αγγλία». Είναι «φευγάτες» λένε οι Αγγλίδες. Είναι έτοιμες για όλα!»
-Στα δεκατρία άλλα αγόρια δεν γνωρίζουν καλά καλά το κορμί τους και εσείς φλερτάρατε τις Αγγλίδες τουρίστριες;
«Εμείς αλλιώς μεγαλώσαμε. Και αυτό μου λείπει. Στενοχωριέμαι για τα νέα παιδιά που μπορεί να είναι πιο εξοικειωμένα από εμάς με την τεχνολογία και το ιντερνετ και το μυαλό τους πολύ πιο ευέλικτο όσον αφορά τη γνώση και την επιστήμη, αλλά παλιότερα τα πράγματα γύρω μας ήταν περισσότερο αληθινά και αγνά.»
-Μπορεί να γίνει πραγματικός κυνηγός ένας δεκατριάχρονος;
«Φυσικά. Αν ξέρει ποια θα είναι τα θηράματα του και μέχρι πού μπορεί να κυνηγήσει... Η αγνότητα είναι ανάλογη της ηλικίας. Το φλερτ τότε είχε ουσία. Αλληλογραφούσες όλο το χειμώνα με την κοπέλα και την περίμενες να έρθει το καλοκαίρι να τη συναντήσεις και να κάνετε βόλτες στην παραλία χεράκι χεράκι.»
-Στην αντροπαρέα καυχιόσασταν μεταξύ σας για το ποιος θα έχει τις περισσότερες επιτυχίες στις γυναίκες;
«Εννοείται. Έπειτα από κάθε ραντεβού ακολουθούσε κουτσομπολιό! Τύχαινε στην κοπέλα να αρέσουν και τέσσερα αγόρια από το χωριό. Εν τω μεταξύ μας «έπαιζε». Άλλωστε, ως γνωστό, οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες. Ο πιο έξυπνος άντρας έχει τη νοημοσύνη της πιο χαζής γυναίκας.»
-Ένα παιδί που ξεδίνει στο ερωτικό κομμάτι από νωρίς μεγαλώνει χωρίς απωθημένα;
«Ήμουν μικρός τότε για να μιλάω για έρωτα. Μπορώ να μιλήσω για φλερτ ή παιδική αγάπη. Απωθημένα όμως δεν έχω.»