Ηθοποιός-ροκάς ξέσπασε κατά της τηλεόρασης
Παρακολουθεί τηλεόραση; Τον ενδιαφέρει;
«Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα πιο κοντά». Από αυτή την άποψη, με ενδιαφέρει η τηλεόραση και την παρακολουθώ. Δεν μ' ενδιαφέρει μόνο το τι λένε, έχει σημασία και πώς το λένε... Υπάρχουν πολλά κόλπα για να παραπλανήσεις και να αποπλανήσεις τις λεγόμενες «μάζες». Από τα πιο χοντρά και πιο εύκολα: βάζεις φέρ' ειπείν κάποιον σαν τον Πάγκαλο να πει «όλοι μαζί τα φάγαμε». Και αυτομάτως δημιουργείς υποσυνείδητες συλλογικές ενοχές σε έναν πληθυσμό που τον έχεις σμπρώξει και εθίσει στη μα...κία του νεοπλουτισμού. Γεμίζεις τα βρωμοκάναλα με διάφορα πρωινο-μεσημεριανο-απογευματινά σούργελα και ξε...άζεις, στην κυριολεξία, και τη νεολαία με «ανέμελους» τρόπους και τις νοικοκυρές που μένουν περισσότερο στο σπίτι. Έτσι, κατακρημνίζεται και η περιρρέουσα αισθητική και η νοητική σκέψη των λαών και τους πλάθεις πλέον σαν να είναι κουλουράκια. Για τους πιο «διανοούμενους», ας πούμε, φτιάχνεις και μερικές εκπομπές με κάποιους πονηρόβλακες, τύπου Πρετεντέρη, δήθεν για να τηρούμε -ποια άραγε;- προσχήματα και να κρατάμε τον αντρικό κυρίως πληθυσμό ψύχραιμο, νουνεχή και εχέφρονα, ενώ με ύπουλους και κατά τα άλλα νομότυπους -με το ζόρι παντρειά- τρόπους δημιουργείς ένα σύγχρονο στην κυριολεξία Αουσβιτς, ένα Νταχάου, όπου ο κόσμος τρέχει αλαλιασμένος από τις δαμόκλειες σπάθες που επικρέμονται της κεφαλής του να σώσει το σπίτι του, την επιχείρησή του, τις σπουδές των παιδιών του, ενώ ξέρει κιόλας κάπου πως το χαρτί, ή τα χαρτιά, που θα πάρει στο τέλος το παιδί του ούτε για κωλόχαρτο δεν θα του είναι χρήσιμα και πως θα καταλήξει στο τέλος γκαρσόνι στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη - στην καλύτερη περίπτωση. Βάζεις και δύο τρομακτικές για τους φοβικούς νοικοκυραίους ειδήσεις, π.χ. «αλλοδαπός εβίασε Κρητικοπούλα», για να σφίγγουν οι κώλοι και μετά πετάς και έναν κροκόδειλο στο Ρέθυμνο, ένα δύο τρία μπούτι, ένα δύο τρία κώλος και την ίδια ώρα «περνάς» από τη βο(υ)λή των Hellήνων πληθώρα νομοθετημάτων που κουρελιάζουν κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας, κοινωνικής πολιτικής και περιβαλλοντικής λογικής. Μετά απ' όλα αυτά, αφού έχεις δέσει τα «πελατάκια» με φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ρίχνεις δολίως και τεχνηέντως την πρόταση: «Τον Κουφάλη... μπαρδόν... τον Κουβέλη για πρόεδρο!»... Τον Φώτη, δηλαδή, που κράταγε το φανάρι για να ψηφιστούν τα επαίσχυντα μνημόνια τα λεγόμενα, οι αλυσίδες τουτέστιν με τις οποίες έχουν δεθεί χεροπόδαρα αυτές οι θεωρούμενες από αυτά τα γομάρια «κατώτερες τάξεις». Γεγονός που ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία» τόνισε στο Πρώτο Θέμα ο Δημήτρης Πουλικάκος.