Σοφία Αρβανίτη: «Βαρέθηκα να είμαι τραγουδίστρια πίστας»

Τι κάνεις αυτό τον καιρό, Σοφία;

«Ανασυγκροτούμαι, αλλά... χαλαρά. Πήγα διακοπές στην Τζια, έκανα εμφανίσει στην Κατερίνη και στο river πάρτι στο Νεστόριο, στο φεστιβάλ που είχα τραγουδήσει το 1991 με τον Μιχάλη Ρακιντζή. Το ξανάζησα και ήταν υπέροχο. Με τη δουλειά μου, το τραγούδι, τα τελευταία 10 χρόνια δεν είμαι συνεπής επαγγελματικά.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Από το 1997 και μετά εγκλιματίστηκα σε αυτό που απαιτούσε το εμπορικό τραγούδι τότε και ασχολήθηκα 7 χρόνια με τα λαϊκά τραγούδια πίστας. Εκπλήρωσα κάποιους στόχους που είχα και θέλησα να "βγω" από αυτό. Δεν ήθελα άλλο. Άφησα το σπίτι στην Αθήνα, γιατί ήθελα να ζήσω σε επίπεδο καθημερινότητας κάπου έξω από την Αθήνα. Έτσι, άφησα το επαγγελματικό κομμάτι και άρχισα να ζω στην εξοχή με τα ζωάκια, τα λουλούδια και τα οπωροκηπευτικά μου. Ήθελα έναν άλλο τρόπο ζωής. Ήταν ένα όνειρο που ήθελα να εκπληρώσω».

Και πως ζούσες;

«Με κάποιες λίγες δουλίτσες και μειώνοντας πολύ τις ανάγκες μου το κατάφερα. Έβλεπα να φθίνει όλο αυτό το πράγμα κι έλεγα ότι για να μπορώ να κρατηθώ στο επίπεδο που είμαι πρέπει να επενδύσω κι άλλο, να γίνω σκληρή με τα πράγ¬ματα. Όταν μπήκα στο τραγούδι, σε ηλικία 20 χρονών, μπήκα ρομαντικά, γνώρισα τον Μιχάλη Ρακιντζή και τον κόσμο γύρω από το τραγούδι, τις δισκογραφικές εταιρείες, τις συναυλίες με τα πούλμαν, την επιτυχία, τους χιλιάδες θαυμαστές στα γήπεδα... Για να το διατηρήσω αυτό, επειδή άλλαζε προσανατολισμό η μουσική, έπρεπε για να τα καταφέρω να ξυπνάω και να κοιμάμαι με αυτό. Τότε είπα να την "κάνω"».

Ήταν μεγάλη απόφαση...

«Να χαλάσω τη βολή και τα κεκτημένα μου; Βαρέ¬θηκα να είμαι τραγουδίστρια πίστας. Δεν ήθελα, δεν μου άρεσε άλλο από τη στιγμή που εκπλήρωσα τους στόχους μου. Το σύστημα ντοπάρει για τους καινούργιους. Για να κρατηθείς κοντά σε αυτούς που έχουν την υποστήριξη, πρέπει να κινήσεις γη και ουρανό, για να συνεχίσεις. Έδωσα αγώνα για αρκετά χρόνια και μετά είπα: "Δεν θέλω άλλο"».

Πηγή: Λοιπόν