Γιώργος Νταλάρας: Η συνάντηση με την Πόντες και τη Νόα και η σημασία της μουσικής

«Δεν υπάρχει άλλο μήνυμα από το τραγούδι» λέει στη real και συνεχίζει: «Το τραγούδι που είναι μέσο επικοινωνίας και βαθιάς επαφής. Έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις, στα σχόλια του Τρίτου, κάτι απλό και αληθινό: «Με το τραγούδι μίλησαν οι άνθρωποι στα πουλιά και αυτά με τη σειρά τους στους ανθρώπους. Με το τραγούδι έστειλαν μηνύματα οι πρόγονοι στους απογόνους. Και με ένα τραγούδι τελικά θα πούμε καλημέρα, ένα πρωί, στους άλλους πλανήτες»... Είναι η τρίτη συναυλία που κάνω με αναφορά στις μουσικές της Μεσογείου. Η θάλασσα που μας χωρίζει μας ενώνει. Αυτή είναι η ουσία της συνάντησής μου με την Ντόλτσε Πόντες και τη Νόα. Και δεν εκτιμώ μόνο το ταλέντο αυτών των δύο κοριτσιών, αλλά και το γεγονός ότι και οι δύο εκπροσωπούν μια εξαίσια μουσική αγωγή και μια μεγάλη ευαισθησία»
.
Νιώθετε ότι οι ανάγκες του κόσμου απέναντι στη μουσική και σε όσους την υπηρετούν έχουν αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν; Είναι λιγότερο ή περισσότερο απαιτητικό το σημερινό, εθισμένο στην τεχνολογία και την πληροφόρηση κοινό;

«Ακούστε. Συμβαίνουν -νομίζω- και τα δύο. Υπάρχει ένα κοινό παθιασμένο μεν, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και ένα άλλο κουρασμένο από αυτούς τους ήχους που προέκυψαν από την πρώτη κατηγορία, που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και προετοιμάζεται και πνευματικά και ψυχικά να ακούσει καλή μουσική και καλό τραγούδι. Μη φανταστείτε ότι αναφέρομαι σε κάτι εγκεφαλικό. Τις πιο πολλές φορές αυτό το κοινό είναι απλοί άνθρωποι, που όμως έχουν ανάγκη να ακούσουν μουσική σαν παυσίλυπο. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν όταν βιάζεται η μουσική. Και για να μη μείνουμε στα πολλά λόγια, υπάρχει απαιτητικό κοινό που το έλκουν οι απαιτητικοί μουσικοί. Πιστέψτε με, αυτό δεν είναι αντιλήψεις περί μουσικής, είναι η ουσία. Το καλό τραγούδι, οι καλοί μουσικοί, οι καλοί τραγουδιστές, ο καλός ήχος, δεν έχουν σχέση ούτε με επωνυμία, ούτε με επιτυχίες. Βλέπεις τραγούδια αδέσποτα που γλίστρησαν από τις χαραμάδες των διόδων που προωθούν οι μουσικοί παραγωγοί, τα ραδιόφωνα, οι δισκογραφικές εταιρείες και στο τέλος έφτασαν στα στόματα, στα χείλη και στις ψυχές των ανθρώπων. Επιβίωσαν με την αλήθεια τους».