Χριστόφορος Ζαραλίκος: «Φυσικά και πείνασα. Το θέατρο δεν έχει λεφτά»
«Νομίζω ότι κάνω το επάγγελμα που ονειρευόμουν από 3 ετών. Όταν με ρωτούσαν «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις», απαντούσα ότι «θα μιλάω και όλοι θα με ακούν» λέει ο Χριστόφορος Ζαραλίκος.
Έχει μια μανία εμμονή, χάρισμα, ταλέντο. Μπορεί να κάνει ακόμη και τον πιο σοβαρό άνθρωπο να ξεσπάσει σε γέλια. Γεννήθηκε στις Κουκουβάουνες. Η οικογένειά του δεν είχε λεφτά. Οι γονείς ήταν μετανάστες στη Γερμανία που είχαν επιστρέψει και δούλευαν για το μεροκάματο. Ο Χριστόφορος θέατρο είδε για πρώτη φορά στη ζωή του μία εβδομάδα πριν από τις Εξετάσεις στη δραματική σχολή.
«Οικοδομή δούλευα από την Α' Γυμνασίου. Ξεκίνησα από βοηθός χτίστη και έγινα σιδεράς. Τι δουλειά είχα με το θέατρο Τέχνης; έρωτα έγινα ηθοποιοί. Εγώ φαντάρος πήγα και βρέθηκα να ζω έναν μεγάλο έρωτα με μια φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη που πίστευε ότι είμαι καλλιτέχνης. Εγώ -η αλήθεια να λέγεται- δεν είχα αποφασίσει τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Μου έδωσε να διαβάσω τις "Βάκχες" του Ευριπίδη κι έπαθα κοκομπλόκο.
Ένας φίλος από το σχολείο ήταν πρωτοετής φοιτητής στο Τέχνης. Τον πήρα τηλέφωνο, τον ρώτησα, έδωσα εξετάσεις και πήραν δέκα άτομα - κι εμένα. Όταν μου είπαν ότι πέρασα, λιποθύμησα. Οι γονείς μου φρίκαραν φυσικά. Πίστευαν ότι θα είμαι συνεχώς άφραγκος. Έκατσα ένα χρόνο στο τέχνης και αποφοίτησα από την σχολή Βεάκη» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Τελικά πείνασε;
«Είχα μεγάλη τύχη. Δούλεψα από το τελευταίο έτος της σχολής στην πιο εμπορική παράσταση όλων των εποχών, έπαιζαν όλοι οι «Απαράδεκτοι», εκτός του Γιάννη Μπέζου, "Τα πάνω κάτω" ήταν ο τίτλος. Και έκανα τηλεόραση στους "Απαράδεκτους" και στις "Τρεις Χάριτες". Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη επιτυχία είναι για έναν φοιτητή σε δραματική να εμφανίζεται στα πιο πετυχημένα τηλεοπτικά σίριαλ. Μέχρι τότε δούλευα στα μπαρ. Ακόμη πάντως πιστεύω ότι είμαι πάρα πολύ καλός δραματικοί ηθοποιός. Φυσικά και πείνασα. Το θέατρο δεν έχει λεφτά»