Τρύφωνας Καρατζάς: «Καβάλησε τον εαυτό μου ο ρόλος»

Μετά από τόσους ρόλους που έχει υποδυθεί πώς μπορεί να κρατηθεί η ισορροπία μεταξύ του εαυτού του και του ρόλου; «Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να σε καβαλήσει ο ρόλος, το έχω πάθει δύο φορές στη ζωή μου και με συνέφεραν οι άνθρωποι που είχα γύρω μου» τόνισε στο Λοιπόν.

-Τι εννοείτε;
«Να φέρεσαι σαν τον Βασιλιά Ερρίκο τον 8ο, που έπαιξα στο θέατρο «Μουσούρη». Αυτό μου συνέβη, καβάλησε τον εαυτό μου ο ρόλος. Υπήρξε περισσότερο έντονος και έβγαινε αυτό το πράγμα, με είχε κυριεύσει στις σχέσεις μου ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς κι εκεί μου το επεσήμαναν κάποιοι άνθρωποι που είχαν περισσότερο θάρρος. Μου είπαν: «Σύνελθε», δεν το είχα καταλάβει.»

-Σε ποιες στιγμές της ζωής μπορεί ο ηθοποιός να παρασυρθεί από την ιδιότητα του και να παίξει θέατρο;
«Όλοι οι άνθρωποι παίζουν θέατρο, κι αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται.»

-Σε ποια φάση ζωής χρειάστηκε να παίξετε θέατρο;
«Δεν αισθάνομαι ότι έχω κοροϊδέψει κανέναν. Ανακάλυψα γύρω στα 19 μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Από την παιδική μου ηλικία ασχολιόμουν με διάφορα καλλιτεχνικά πράγματα, μέσα στο χώρο της αυστηρότητας της εποχής και του γυμνασίου. Είμαι απόφοιτος του περιβόητου 2ου Γυμνασίου Αρρένων, που τώρα το λένε βίλα «Γαλήνη», με συμμαθητές πολλούς σημαντικούς ανθρώπους της σημερινής εποχής, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Γιανναράς ο Αλέκος Φασιανός και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που «έφυγε» τόσο γρήγορα και άδοξα. Κάτι με έσπρωξε στο θέατρο. Έδωσα εξετάσεις στη Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δάσκαλο τον Ροντήρη, τον Γιάννη Σιδέρη και αργότερα τον Βόκοβιτς. Με προσέλαβαν με μια υποτροφία, γιατί δεν είχα να πληρώνω τα δίδακτρα, 25 δραχμές - βέβαια δεν το ήθελαν και οι γονείς μου. Ήθελαν το παιδί τους να γίνει υπάλληλος στην τράπεζα, να έχει ένα μισθό. Ούτε ποδοσφαιριστής ήθελαν να γίνει, γιατί τότε λέγονταν αλήτες. Σήμερα όλοι τα παιδιά τους ονειρεύονται να γίνουν ηθοποιοί και ποδοσφαιριστές. Έχω υπηρετήσει επί 14 χρόνια και το ραδιόφωνο, ως εκφωνητής ειδήσεων, ομιλιών και σχολίων. Δούλευα 18 ώρες το 24ωρο.»