Γιάννης Ντουνιάς: «Εκείνα τα χρόνια πίναμε αρκετά, αλλά δεν μας... έπινε το ποτό»

Μπορεί να γίνει σύγκριση στο λαϊκό τραγούδι του τότε και του σήμερα; Ξεχωρίζει κάποιους καλλιτέχνες ο Γιάννης Ντουνιάς; «Δεν θα ήθελα να είμαι απόλυτος, αλλά οι μεταξύ τους ομοιότητες είναι τόσο λίγες... που είναι σαν να μην υπάρχουν. Από την άλλη, οι διαφορές τους σε βασικά σημεία είναι αγεφύρωτες. Τα τραγούδια του τότε είχαν βάθος, δεν μίλαγαν μόνο για τον έρωτα, αλλά και για την ξενιτιά, τους ανθρώπους του μόχθου κ.ά. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα τραγουδιούνται, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από πάνω τους. Τα σημερινά τραγούδια, από την άλλη, μοιάζουν πανομοιότυπα και όλα τους έχουν θέμα την αγάπη. Γι' αυτό ξεφτίζουν και γρήγορα. Μια εξίσου μεγάλη διαφορά είναι ότι παλιά ο ένας χαιρόταν με την επιτυχία του άλλου, ενώ σήμερα ο ένας δυσανασχετεί όταν κάποιος κάνει μεγαλύτερο σουξέ από τον ίδιο. Υπάρχουν ωστόσο και σήμερα καλοί λαϊκοί ερμηνευτές που ξεχωρίζουν. Εκτός από τον Τερζή και τον Καρρά, που θεωρώ ότι είναι πολύ καλοί στο είδος, μου αρέσουν ο Πλούταρχος και η Πάολα για την ιδιαίτερη χροιά της φωνής τους» τόνισε στον Ελεύθερο Τύπο.
-Να υποθέσω ότι ο καλύτερο» σας φίλος είναι από το χώρο του τραγουδιού;
«Κατά ένα περίεργο τρόπο, ο καλύτερός μου φίλος δεν είναι του σιναφιού. Μολονότι έκανα παρέα με όλους, όπως με τον Στράτο Διονυσίου, τον Μπάμπη Τσετίνη, ποτέ δεν δέθηκα πολύ μαζί τους. Δεν ξέρω γιατί. Κάναμε παρέα λίγο πριν και λίγο μετά το πρόγραμμα, αλλά ως εκεί.»
-Οι τραγουδιστές τελικά πίνουν πολύ;
«Εκείνα τα χρόνια πίναμε αρκετά, αλλά δεν μας... έπινε το ποτό όπως γίνεται σήμερα Δεν γινόμασταν λιώμα. Μπορεί να καθόμασταν παρέα μέχρι το πρωί και να πίναμε και να συζητάγαμε για γυναίκες, για ποδόσφαιρο, για πολιτική, για τα πάντα, αλλά φεύγαμε κύριοι! Σήμερα η κα-τάσταση έχει ξεφύγει, κυρίως στους νέους»