Τζίμης Πανούσης: «Έχω πάνω από 100 δικαστήρια... Αθωώνομαι βέβαια»
Ο Τζίμης Πανούσης είναι ένας καλλιτέχνης που έχει συζητηθεί ιδιαίτερα για την... αθυροστομία του αλλά και για τις δικαστικές διαμάχες που είχε κατά το παρελθόν με πιο γνωστή αυτή του Γιώργου Νταλάρα ο οποίος είχε θιχτεί από τη σάτιρά του.
Ο ίδιος ο Τζίμης πάντως, μιλώντας για τη σχέση του με το κοινό του και κατά πόσο επηρεάζεται από αυτό αλλά και για το πώς πραγματικά είναι ως άνθρωπος, βγάζει προς τα έξω πολλές άγνωστες πτυχές του εαυτού του.
Υπάρχει πολύ interaction με τον κόσμο. Σας επηρεάζει;
«Απόλυτα. Στην ουσία σκηνοθέτης της παράστασης είναι το κοινό. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά και εγώ περνάω όχι πόνους γέννας, όταν την ετοιμάζω, από το άγχος μου, νομίζω ότι θα πεθάνω, αυτό το άγχος για την υγεία είναι πολύ άσχημο. Σου δίνει πολλά, σου παίρνει πολλά. Σε αποζημιώνει η αγάπη του κόσμου. Στο σπίτι, επειδή είμαι κλειστός και δεν βγαίνω είμαι ένας οικογενειάρχης με τη γυναίκα μου, το παιδί μου, είμαι πολύ «συντηρητικός»».
Πολύ κανονικός;
«Ναι, με διάφορες παρά φύσει ταρζανιές, αλλά δεν έχει σχέση αυτό που βλέπουμε πάνω στη σκηνή, ούτε εγώ δεν το αναγνωρίζω μερικές φορές. Τρομάζω και με τα τραγούδια μου που ακούω και όταν βλέπω τον εαυτό μου. Αλλά αν και δύσκολη δουλειά σε αποζημιώνει όταν την κάνεις με συνέπεια, και ο κόσμος το καταλαβαίνει δεν είναι ηλίθιος. Αυτό που υποτιμάνε τον κόσμο ότι ο άλλος θα πει δυο μαλ... και θα βγάλει γέλιο, δεν είναι έτσι. Γι' αυτό και δεν υπάρχουν όρια στην σάτιρα, τα όρια τα βάζει το κοινό που έρχεται να πληρώσει να σε ακούσει, δεν μπορεί να ακούσει αηδίες. Αν του αρέσει θα κάτσει, αν δεν του αρέσει, θα φύγει κι εσύ δεν θα δουλέψεις. Δεν χρειάζονται ούτε δικαστήρια που ταλαιπωρούμαι, έχω πάνω από 100 δικαστήρια... Αθωώνομαι βέβαια, έχω λευκό ποινικό μητρώο, είναι τρομερό, κι έχω δικαστεί για κακουργήματα, περιύβριση αρχής, άσεμνα, προσβολή θρησκείας, κράτους, συμβόλων, αλλά αθωώνομαι γιατί δεν μπορεί ξαφνικά να πάμε σε άλλη ήπειρο. Είμαστε στην Ευρώπη, δεν γίνεται να βγαίνουν οι παπάδες να κόβουν τα τσουτσούνια απ' τα αγάλματα, το κάνανε μια φορά τελειώσαμε. Εγώ από μικρό παιδί δεν διαχώριζα , δεν έβλεπα διαφορά μεταξύ των χέρι, πού..., μου..., κ@λος ή αυτί. Τα θεωρούσα τα ίδια. Γι' αυτό και τα βάζω και στα τραγούδια μου. Έτσι γεννήθηκα, αυτά που λέω δεν τα θεωρώ κακές λέξεις».
Πηγή: Real