Γιώργος Μαργαρίτης: «Έτρωγα ξύλο για επτά μέρες»

«Πήρα δύο σπιτάκια κι έβαλα τα παιδιά μου μέσα. Χρήματα δεν έβγαλα, γιατί εκείνες τις εποχές δεν παίρναμε πολλά, οπότε δεν έμεναν» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου όλα αυτά τα χρόνια;
«Η χειρότερη εποχή που έζησα ήταν η δικτατορία. Απαγορευόταν να βγούμε τρία άτομα μαζί μετά τις οχτώ. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην μπορείς να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα. Ήταν σαν να σου είχαν ράψει το στόμα. Θυμάμαι, είχα πάει ένα βράδυ σε ένα σπίτι για να τραγουδήσω και μου ζήτησαν Μίκη Θεοδωράκη. Με το που αρχίζω με αρπάζει ένα χέρι. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν ένας χωροφύλακας. Μου λέει: «Τι τραγουδάς, δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται;». Έκανα ότι δεν το γνώριζα. Εκείνη τη φορά σώθηκα. Υπήρξαν όμως άλλες που δεν τα κατάφερα. Έτρωγα ξύλο για επτά μέρες, μπήκα στον Κορυδαλλό, αλλά ευτυχώς για λίγο. Δεν θέλω, όμως, να τα θυμάμαι αυτά. Το «απαγορεύεται» με τρελαίνει και είμαι γεννημένος 25 Μαρτίου. Τυχαίο; Δεν νομίζω...»
- Έχεις δηλώσει ότι ήσουν άνθρωπος με πάθη.
«Είχα πολλά πάθη. Έπαιζα τζόγο, αλλά πριν κάνω οικογένεια. Μαζεύτηκα μετά. Τότε είχα τρεις κρυψώνες στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και έκρυβα χρήματα κάτω από μεγάλες πέτρες για τις δύσκολες στιγμές. Έχω περάσει, όμως, και καλά στη ζωή μου.»
- Πότε ένας καλλιτέχνης αποσύρεται από την ενεργό δράση;
«Αν νιώσει κουρασμένος, αν τα έχει δώσει όλα ή αν είναι άρρωστος. Η διαφορά μου με άλλους τραγουδιστές είναι ότι δεν τα έδωσα όλα όταν μπορούσα. Γιατί ήμουν σε δισκογραφικές εταιρείες που δεν με είχαν πιστέψει όσο έπρεπε. Οπότε τα δίνω τώρα.»