Μίρκα Παπακωνσταντίνου: «Πέρασα δυσκολίες και αν δεν είχα το χιούμορ μου δεν ξέρω αν θα την έβγαζα καθαρή»

Εσύ αλήθεια είσαι αισιόδοξη ή όχι, Μίρκα;

«Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κανείς όταν βλέπει όσα γίνονται; Τρέμω πως μπορεί να ισχύσει το περίφημο «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» και να συνεχιστεί αυτό το σκηνικό-θρίλερ που κυριαρχεί γύρω μας με την ανεργία, τις συντάξεις πείνας, τα καινούργια «φιρμάνια» που βγάζουν συνέχεια για να μην μας αφήσουν ευρώ στην τσέπη. Μας οδηγούν στον «γκρεμό». Όλα είναι «γκρίζα» γύρω μας. Ξέρεις, το γκρι που πάει προς το μαύρο. Το μαύρο που οφείλουμε να τους ρίξουμε για να δώσουμε το μήνυμά μας...»

Σαρκάζεις και αυτοσαρκάζεσαι, γελάς με την καρδιά σου και προσφέρεις απλόχερα γέλιο...

«Καταρχήν έχω μάθει να ζω έτσι, αλλιώς μου είναι αδύνατο να αντέξω. Πέρασα δυσκολίες σοβαρές, αποχαιρέτησα αγαπημένα πρόσωπα χωρίς να έχω ξεπεράσει ποτέ τον χαμό της μητέρας μου που νιώθω ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα τα πούμε, πάλεψα με θέματα υγείας που έμοιαζαν ανυπέρβλητα και αν δεν είχα το χιούμορ μου και μια σειρά καλών και αγαπημένων φίλων, δεν ξέρω αν θα την έβγαζα καθαρή... Το γέλιο είναι πολύ δυνατό «φάρμακο»».

Αν σου πρότειναν μια καρέκλα σε κριτική επιτροπή talent show θα το έκανες;

«Δεν νομίζω γιατί δεν είμαι ειδήμων ούτε στον χορό, ούτε στο τραγούδι... Αν γινόταν ένα show για το θέατρο, μπορεί και να το αποφάσιζα αλλά και πάλι δεν ξέρω, ίσως ήμουν αμήχανη επειδή δεν θα «κρυβόμουν» πίσω από έναν ρόλο... Με ξέρεις τόσα χρόνια. Άλλοι συνάδελφοί μου το κάνουν εξαιρετικά. Εγώ δεν θα μπορούσα».

Έχεις απωθημένα ρόλων όπως πολλοί συνάδελφοί σου;

«Έχω απωθημένα καλών συνεργασιών και μόνο. Δεν με αφορά να παίξω έναν ρόλο μόνο και μόνο για να τον παίξω, για να τον προσθέσω ας πούμε στο βιογραφικό μου. Δεν είχα τέτοια κολλήματα ποτέ. Με αφορά να κάνω πράγματα που να με εκφράζουν με συνεργάτες ικανούς να κεντρίσουν το μυαλό μου, να με γοητεύσουν με το όραμά τους. Γι' αυτό και αγαπώ να δουλεύω με νεότερους, άξιους σκηνοθέτες όπως είναι ο Αλέξανδρος Κοέν, που θα κάνουμε μαζί την «επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» του Ντύρεμαντ κοντά στο Πάσχα. Πάντα το «πώς» και με «ποιον» ήταν που με ενδιέφερε και όχι το «κάνω για να το κάνω». Γι' αυτό και έχω αρνηθεί δεκάδες προτάσεις μέχρι σήμερα».

Πηγή: Real