Γιώργος Λιάνης: «Πήγα σε μία ψυχίατρο. Έκανα ένα είδος ψυχανάλυσης»

«Ολόκληρη η ζωή μου, από την εφηβεία μου μέχρι σήμερα, είναι μια μικρή Οδύσσεια. Είχα πολλά σκαμπανεβάσματα» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Βιώσατε και την άνοδο και την πτώση;
«Ναι. Δύο φορές στον απόλυτο βαθμό. Η πρώτη μετά την εφηβεία μου, όταν σπούδαζα χημικός. Έχανα τα χρόνια μου, γιατί αυτό που ήθελα ήταν να γίνω λογοτέχνης. Τελικά έγινα δημοσιογράφος που για εμένα είναι το ίδιο - ίσως και πιο δύσκολο. Παρ' όλα αυτά, πορευόμουν χωρίς πυξίδα και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Η απαξίωση που εισέπραττα από την οικογένεια και τους φίλους μου για την «ανικανότητα» μου να τελειώσω το πανεπιστήμιο ήταν μεγάλη. Ήταν τα πιο οδυνηρά χρόνια όσον αφορά τον εσωτερικό μου κόσμο. Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα ένιωθα τον τελευταίο χρόνο που υπηρέτησα στη Βουλή μεσούσης της κρίσης. Αισθανόμουν αφόρητα δυστυχής.»
- Περάσατε τότε έντονη μελαγχολία;
«Πέρασα ήπια κατάθλιψη και δεν φοβάμαι να παραδεχτώ ότι συμβουλεύτηκα γιατρό την περίοδο της κρίσης.»
- Πώς το διαχειριστήκατε;
«Στην αρχή τρόμαξα. Ένιωθα αβεβαιότητα και για πρώτη φορά δυσπιστία για το ίδιο το φαινόμενο της ύπαρξης. Σκεφτόμουν «γιατί ζω;» Στη συνέχεια αποχώρησα αποφασιστικά από την πολιτική και επέστρεψα στη δημοσιογραφία ως απλός δημοσιογράφος, μακριά από τις παλιές δόξες, τα μεγαλεία και τα σταριλίκια. Όλα αυτά τα θεώρησα προπατορικά αμαρτήματα. Η απόφαση μου αυτή μου έδωσε ξανά αυτοπεποίθηση. Η μοναξιά της πένας είναι μεγάλη, όπως όμως και η ευλογία της.»
- Τι σας συμβούλεψε ο ειδικός που επισκεφτήκατε όταν αναζητούσατε την ισορροπία μέσα σας;
«Πήγα σε μία ψυχίατρο. Έκανα ένα είδος ψυχανάλυσης. Λίγο καιρό μετά μου είπε «Είχατε μια μορφή ήπιας κατάθλιψης. Αν συμβεί ξανά, εδώ είμαστε». Από τι θέλατε να απαλλαγείτε; Από τους δαίμονες που είχα μέσα μου.»
-Ποιοι είναι οι δαίμονες σας;
«Θα σου πω μία φράση «πού να μαζεύεις τα χίλια κομματάκια του ανθρώπου». Οι δαίμονες μπορεί να ξεκινούν από το ότι αδικείσαι μέχρι το ότι συνειδητοποιείς πως ίσως να έχεις κάνει λάθος, ενώ δεν ήταν ο στόχος σου.»