Αντύπας: «Αυτή η δουλειά είναι μια ζούγκλα και λίγοι βγαίνουν ζωντανοί»
Από το 1973 μέχρι το 1982, ο Αντύπας μετρούσε χιλιόμετρα στις πίστες.
«Δεν με ενδιέφεραν τότε τα λεφτά. Ήξερα ότι κάποια μέρα θα έρθουν. Έκανα υπομονή και δούλευα με επιμονή. Σκληρή δουλειά. Μόνος μου κέρδισα τα πάντα. Υπήρχαν και τότε κλίκες. Και εμπόδια. Αυτή η δουλειά είναι μια ζούγκλα και λίγοι βγαίνουν ζωντανοί. Εγώ δεν είχα κανένα παράπονο. Περίμενα τη σειρά μου. Ήξερα στι θα έρθει. Να ξέρεις, τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Μέχρι σήμερα, τώρα που μιλάμε, εγώ συνεχίζω να δουλεύω ασταμάτητα. Η στιγμή μου ήρθε το 1982. Πήρα το τρίτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γκρέμισαν το Παλαί φωνάζοντας 'το τρίτο πρώτο, το τρίτο πρώτο". Η Ελένη Δήμου είχε πάρει το πρώτο βραβείο. Φωνάρα. Το βραβείο αυτό στάθηκε η αφετηρία μου γιατί μπήκα στη δισκογραφία. Έβγαλα και ένα ποτ πουρί με τραγούδια του Βοσκόπουλου. Αγαπώ πολύ τον Τόλη Βοσκόπουλο. Γίναμε φίλοι και ακόμη και σήμερα μιλάμε τρεις-τέσσερις φορές τον μήνα στο τηλέφωνο. Με αγαπάει και με αγκάλιασε στα πρώτα μου βήματα. Αλλά αυτά τα πράγματα είναι αμοιβαία. Κύριος είναι και ο Γιάννης Πάριος. Ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής. Περίπου το 1984 βγαίνουν τα τραγούδια "Μετακομίζω γιατί χωρίζω" και το «Η γυναίκα φίλου μου". Ήξεραν τα κομμάτια και δεν ήξεραν τον Αντύπα. Το μπαμ έγινε το 1985. Έκτατε ήξεραν και τον Αντύπα και τα τραγούδια» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.