Σταμάτης Φασουλής: «Νιώθω να βλέπω την Αλίκη με το αγαπημένο της νυχτικό που είχε μια τρύπα από την πολλή χρήση και δεν το άλλαζε με τίποτα»

«Δεν μου λείπουν γιατί «υπάρχουν» μέσα μου» λέει ο επιτυχημένος σκηνοθέτης και συνεχίζει στη real: «Σε ό,τι κι αν κάνω, τους «κουβαλώ» και τους «φέρω» με έναν τρόπο μεταφυσικό, που δεν μπορώ να τον περιγράψω με λέξεις. «Συνομιλώ» μαζί τους κάθε μέρα: με τον Χορν, τη Μελίνα, την Αλίκη, με τη Φρίντα τη φίλη μου, με τη μητέρα μου... Έχει «φύγει» καιρό κι όμως τη βλέπω στον ύπνο μου κάθε βράδυ τη μαμά μου. Αγκαλιαζόμαστε, έχουμε γλύκες, μαλώνουμε, συζητάμε για όλα... Να, όπως μιλάμε εμείς τώρα. Αυτοί που με καθόρισαν και με σφράγισαν είναι πάντα εδώ, παρέα μου... Και ξέρεις, με βοηθάνε να βγω από αδιέξοδα, να λύσω προβλήματα, να πάρω δύναμη. Και άλλες φορές μού... τραβάνε το αυτί όταν πάω να χάσω το μέτρο, όταν αφήνομαι να κάνω κάτι που δεν θα το ήθελαν για μένα. Είναι «ακριβή» παρέα μου».

Σε γλίτωσαν κι από το να «καβαλήσεις καλάμι»;

««Καλάμι καβαλάς» αν δεν έχεις ιδιωτική ζωή. Σε αυτή βλέπεις ότι ποτέ δεν είσαι από πάνω ή από κάτω, είσαι συνέχεια σε μια συνδιαλλαγή με τον σύντροφό σου ή την παρέα σου. Αν έχεις λοιπόν μια φυσιολογική προσωπική ζωή, δύσκολα πας στο θέατρο με σηκωμένη τη μύτη, γιατί έχεις φάει τη «σφαλιάρα» και ξέρεις τι σου γίνεται. Αλλά, για να επανέλθω στην ερώτησή σου, ναι, με γλίτωσαν όλοι αυτοί τις ελάχιστες φορές που κινδύνεψα να χάσω το μέτρο. Και με βοηθούν. Και είναι εδώ. Νιώθω να βλέπω την Αλίκη με το αγαπημένο της νυχτικό που είχε μια τρύπα από την πολλή χρήση και δεν το άλλαζε με τίποτα... Μια φορά που έπιασε φωτιά το σπίτι της γύρισε και μου είπε «πω, πω, με είδαν με αυτό το τρύπιο νυχτικό οι πυροσβέστες, τι θα είπαν;» (σ.σ.: γελάει). Αχ, το Αλικάκι μου. Ήταν αληθινή φίλη καρδιάς»!