Ευρυδίκη: «Έχασα εντελώς τη φωνή μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω»

«Ναι. Δύο χρόνια πριν είχαμε χάσει τον παππού. Επειδή η γιαγιά ζούσε ακόμη, αισθανόμασταν όλοι ότι έπρεπε να είμαστε δυνατοί για εκείνη. Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να πιστέψω τι συνέβη. Οι δικοί μας άνθρωποι δεν έχουν ηλικία. Οσο και αν μεγαλώνουν, τους θέλουμε πάντα κοντά μας. Ένιωσα ότι κάτι έσπασε. Η οικογένεια μας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Η απώλεια σε μεγαλώνει» τόνισε στο ΕΓΩ.

-Νιώθεις ότι έχασες κάτι από τα παιδικά σου χρόνια;
«Η απώλεια μπορεί να κοστίσει πάρα πολύ σε κάποιους ανθρώπους αν δεν καταφέρουν να σταθούν γρήγορα στα πόδια τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Αν σκεφτούμε ότι υπάρχει κάτι άλλο εκεί πέρα, ακόμα πιο όμορφο από αυτό που ζούμε εδώ, θα χαιρόμαστε που φεύγουμε. Παρ' όλα αυτά, πέρασα ένα μεγάλο διάστημα πένθους. Έχασα εντελώς τη φωνή μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Έσπαγε η φωνή μου σε κάθε συλλαβή. Μου συνέβαινε επί ένα μήνα. Κάθε συλλαβή ήταν και ένας στεναγμός.»

-Δείχνει ότι βίωσες έντονο σοκ.
«Ναι. Δεν ήθελα να συμβεί. Κάποια πράγματα οφείλουμε να τα δεχόμαστε ως δεδομένα. Ίσως να είναι αυτό που πονάει περισσότερο. Παρότι είμαι από τη φύση μου χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος, πέρασα από τη φάση που τα έβλεπα όλα μαύρα.»