Γκαλένα Βελίκοβα: Πώς ανακοίνωσε στον σύζυγό της ότι θα γίνουν γονείς;

«Πολύ απλά επίσης. Την πρώτη φορά ήμασταν στο σπίτι μας στη Γλυφάδα και μόλις μπήκε του είπα ότι η οικογένεια μας θα μεγαλώσει. «Αχ, αλήθειας» μου απάντησε και χάρηκε ακόμα περισσότερο όταν μάθαμε ότι θα είναι κοριτσάκι. Μάλιστα, πριν ακόμα μάθουμε το φύλο του μωρού, ο Κωνσταντίνος την είχε δει στον ύπνο του και ήταν ακριβώς έτσι όπως την ονειρεύτηκε!» τόνισε στο ΟΚ.
Κωνσταντίνος: «Είχα προαίσθημα ότι θα είναι κοριτσάκι. Παρόλο που ο γιατρός αρχικά μας είχε πει ότι θα είναι αγόρι, κάτι έλεγε μέσα μου ότι θα είναι κορίτσι. Ό,τι και να ήταν βέβαια, θα ήταν καλοδεχούμενο. Εμείς γενικά είμαστε της παλιάς σχολής και πιστεύουμε ότι τα μωράκια μας διαλέγουν, όχι εμείς αυτά. Τη δεύτερη φορά που μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος ήμασταν στη Βουλγαρία. Και ομολογώ ότι με εξέπληξε περισσότερο από την πρώτη, γιατί δεν ήταν κάτι που περιμέναμε να έρθει τόσο σύντομα. Ήταν όμως μία ευχάριστη έκπληξη.»

-Κωνσταντίνε, ήσουν παρών στον τοκετό;
«Ναι. Επειδή ο γιατρός και το προσωπικό ήταν πολύ έμπειροι, είχαν φροντίσει από πριν να την κατατοπίσουν για να έχει εύκολη γέννα. Επειδή, η Γκαλένα έχει άριστη γνώση του σώματός της, μόλις η μαία της εξήγησε από ποιο σημείο πρέπει να σπρώξει για να βγει το μωράκι, το έκανε και μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε τελειώσει. Ο γιατρός μας είχε πει ότι θα ήταν μία διαδικασία η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων θα διαρκούσε μία ώρα. Όταν λοιπόν τον άκουσα να λέει: «Εντάξει, το έχουμε» δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όντως κρατούσε στα χέρια του το μωρό μας.
Γκαλένα: «Ο Κωνσταντίνος το θεώρησε δεδομένο ότι θα είναι παρών στον τοκετό. Όπως είμαστε μαζί σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μας, έτσι ήθελε να είμαστε και όταν θα γινόμασταν γονείς.

-Γκαλένα, δάκρυσες όταν κράτησες αγκαλιά τη νεογέννητη κόρη σας;
«Μόνο εγώ; Όλοι μαζί κλαίγαμε. Μόνο η Κέισι (σ.σ. είναι βαφτισμένη Κασιανή) δεν έκλαιγε, αλλά μας κοιτούσε με τα μάτια της ορθάνοιχτα και μας παρατηρούσε.»

-Θυμάσαι την πρώτη μέρα που γυρίσατε με το μωρό στο σπίτι;
Γκαλένα: «Οι πρώτες μέρες ήταν τρομακτικές. Παρόλο που προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, είχα από δίπλα τον Κωνσταντίνο που ό,τι κι αν συνέβαινε, μου έλεγε: «Πάρε τηλέφωνο τον γιατρό». Την πρώτη φορά που την ταίσαμε, έβγαζε έναν περίεργο ήχο και ανησυχήσαμε. Πήραμε λοιπόν τον γιατρό ο οποίος μας είπε ότι αυτός ο θόρυβος που μας είχε τρομάξει είναι ο ήχος που κάνουν όλα τα μωρά όταν καταπίνουν»