Ελένη Κοκκίδου: «Συνάντησα δυσκολίες τα τελευταία χρόνια»

«Δεν είπα ποτέ ότι θα τα παρατήσω. Βρίσκεσαι εκκρεμής, εκτεθειμένος όταν δουλεύεις ως ηθοποιός, αλλά μαθαίνεις να προσαρμόζεις τη ζωή σου σε σχέση με το επάγγελμα. Κανείς δεν σου υπόσχεται τίποτα και αυτή η δουλειά δεν σου επιτρέπει μια κανονικότητα» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Ίσως όμως να τη βοήθησε να αντιμετωπίσει τη ζωή ως παιχνίδι. «Οχι. Τώρα τελευταία την αντιμετωπίζω έτσι. Ίσως εξαιτίας της ηλικίας μου ή μάλλον γιατί συνάντησα δυσκολίες τα τελευταία χρόνια. Έχω πιο πολλές ευθύνες ως ηθοποιός τώρα, αλλά παίζω πιο ανάλαφρα, θεωρώ ότι μεγαλώνω καλά ως άνθρωπος. Σίγουρα μεγαλώνω ουσιαστικά. Οδεύω προς το καλύτερο αντί προς το χειρότερο».
Γιατί έγινε ηθοποιοί; «Μακάρι να ήξερα. Ποτέ δεν κατάλαβα. Απλά από μικρή όποτε έβλεπα θέατρο ένιωθα μεγαλύτερη οικειότητα με αυτούς πάνω στη σκηνή παρά με τους θεατές. Ξέρετε ξεκίνησα να σπουδάζω Ψυχολογία. Τα παράτησα. Έπειτα έγινα ξεναγός και κάθε μέρα ξεναγούσα γκρουπ τουριστών στην Αρχαία Ολυμπία, στους Δελφούς, στην Επίδαυρο, στα Μετέωρα, στις Μυκήνες, στη Σαντορίνη. Στα 22 μου μπήκα στη δραματική σχολή έπειτα από προτροπή φίλων μου. Δεν είχα αισθανθεί μέχρι τότε πουθενά αλλού ευτυχισμένη. Μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω την καλλιτεχνική μου φύση. Να καταλάβω ότι γι' αυτό ήμουν φτιαγμένη. Αν δεν γινόμουν ηθοποιοί, θα ήθελα να ήμουν αρχαιολόγος, να κάνω ανασκαφεί, θα μπορούσα να δουλεύω και με ζώα. Έχω μια γάτα. Τη Γουίνι. Ναι, είναι η ηρωίδα στις Ευτυχισμένες μέρες».