Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Δεν μπορώ να δεχθώ να είμαι αγενής με το κοινό»

«Ξεκίνησα νωρίς, με έμαθε ο κόσμος, ίσως να μη χρειάστηκε να μπω σ' αυτή τη διαδικασία. Από τη δουλειά μου, έτσι κι αλλιώς, είχα μεγάλη έκθεση, δεν είχα την ανάγκη να τη "σπρώξω" μ' αυτόν τον τρόπο. Πάντα βαριόμουν και κουραζόμουν να πάω σ' ένα πάρτι μόνο και μόνο για να βγω φωτογραφίες. Θα πήγαινα στο πάρτι της παρέας μου επειδή το έκανα κέφι κι όχι για να με δουν. Πιτσιρικάς είχα πάει σε κάποια πάρτι παρουσιάσεων προγραμμάτων καναλιών, αλλά πάντα με μέτρο. Ευχαριστώ τον Θεό που δεν έχω την ανάγκη της έκθεσης. Γιατί όταν φτάνεις να κυνηγάς τη δημοσιότητα και την προβολή είσαι πολύ κοντά στον κίνδυνο της υπερέκθεσης» τόνισε στο Votre Beaute.

-Πιστεύεις στον Θεό;
«Τόσο όσο πιστεύει κι αυτός σ' εμένα! Υπάρχουν κάποια πιστεύω στη ζωή μου, πιστεύω σε κάτι ανώτερο. Έχω φτάσει και σε κάποιες στιγμές που επικαλέστηκα τη βοήθεια του Θεού!»

-Οι γυναίκες-θαυμάστριες είναι πολύ ειδικό και φανατικό κοινό. Πώς αντιδράς και διαχειρίζεσαι αυτή τη «λατρεία»;
«Έχω δει κάποιες να σέρνουν τους άντρες τους στο θέατρο με το ζόρι και να τους βάζουν να κάθονται στην πρώτη σειρά. Στην αρχή ντρεπόμουν πάρα πολύ, ήθελα ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί, αισθανόμουν άβολα. Σταδιακά υποχώρησε η ντροπή μου και τώρα πια δεν ντρέπομαι καθόλου, γιατί νιώθω πως κι αυτό είναι ένα κομμάτι του επαγγέλματος, υπάρχω ως επαγγελματίας επειδή υπάρχουν οι θαυμαστές, οι θαυμάστριες. Ο κόσμος και μόνο αυτός με στηρίζει ως επαγγελματία, τη βίζα παραμονής στον καλλιτεχνικό χώρο τη σφραγίζει μόνο το κοινό κι όχι κάποιο κανάλι ή θέατρο. Αν ο κόσμος δεν σε γουστάρει, δεν σε γουστάρει ούτε το κανάλι ούτε το θέατρο. Προσπαθώ τον κάθε θεατή να τον αντιμετωπίζω ξεχωριστά, όπως με αντιμετωπίζουν κι εκείνοι, ως μονάδα. Δεν μπορώ να δεχθώ να είμαι αγενής με το κοινό. Αν πήγαινα να χαιρετήσω κάποιον που θαύμαζα κι αυτός μου φερόταν με αγένεια, θα αισθανόμουν πολύ άσχημα. Γι' αυτό δεν θέλω να κάνω κι εγώ κάτι ανάλογο στους άλλους. Θέλω να είμαι ευγενικός και να τιμώ τους θεατές».