Νίκος Πουρσανίδης: «Πάντα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό»

«Η φιλοδοξία. Όταν αποφάσισα να φύγω, δεν ήξερα κανέναν στο Λονδίνο. Πάντα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό, κυρίως γιατί μου αρέσει περισσότερο το σινεμά. Όχι γιατί τα πράγματα είναι εύκολα για ένα Έλληνα, απλώς είναι μια μεγάλη πρόκληση. Εγώ στάθηκα τυχερός, γιατί η ταινία που έκανα με τον Αγγελόπουλο είναι ένα διαβατήριο. Γενικά και για μένα και για όλους ό,τι καταφέρνουμε είναι με πολύ κυνήγι, με πολύ τρέξιμο. Και ουσιαστικά πρέπει να ξέρεις τι θέλεις, αλλά και ποιος είσαι. Πολλές φορές, οι Έλληνες ηθοποιοί που πάνε στο εξωτερικό θέλουν να αφομοιωθούν με τους Άγγλους ή τους Αμερικανούς. Αυτό δεν γίνεται. Το πιο βασικό είναι να βρεις την ταυτότητα σου» τόνισε στο 7 Μέρες TV ο Νίκος Πουρσανίδης.

-Το Λονδίνο ήταν ένα πρώτο βήμα πριν από τη Νέα Υόρκη ή το Λος Αντζελες;
«Για μένα δεν ισχύει τόσο πολύ αυτό. Για ταινίες που γίνονται στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες γίνονται κάστινγκ και στο Λονδίνο. Έτσι έπαιξα σε δύο αμερικανικές ταινίες, πέρα από διάφορα άλλα πράγματα που έκανα. Η μία ταινία ήταν με τον Φρίαρς και λέγεται Icon και η άλλη ήταν το «Spooks» με τον Κιτ Χάρινγκτον από το "Game of thrones". Δεν ξέρω αν θα πάω στις ΗΠΑ μετά ή αν θα μπορούσα να μείνω στην Αμερική.»

-Τι σε έφερε στην Ελλάδα;
«Ο κυριότερος λόγος ήταν ο γιος μου. Ήθελα τους πρώτους μήνες της ζωής του να είμαστε στην Ελ-λάδα και να έχουμε βοήθεια από την οικογένεια μας. Και από τη στιγμή που και η γυναίκα μου, η οποία έχει γίνει ατζέντισσα ηθοποιών, έχει άδεια και επειδή έγραψα και ένα σίριαλ για την ελληνική τηλεόραση, ήθελα να γυρίσω και να το κάνω. Έχω συζητήσει με αρκετούς σημαντικούς ηθοποιούς, οι οποίοι θέλουν να είναι στο σίριαλ αυτό, υπάρχει εταιρία παραγωγής και μένει να πάρουμε το τελικό Ο.Κ. από το κανάλι. Έτσι. τα «Κλεμμένα όνειρα» παρουσιάστηκαν την κατάλληλη στιγμή. Ήρθα την περίοδο που αρχίζουν να ανεβαίνουν τα πράγματα και όλοι βλέπουν τη δουλειά πιο αισιόδοξα. Και νομίζω ότι πρέπει να παίρνουμε περισσότερα ρίσκα και να μη μένουμε στα τετριμμένα. Η επένδυση δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα αλλά και με την οπτική που βλέπεις τη δουλειά.»