Πρωταγωνιστής της «Μουρμούρας» αποκαλύπτει ότι παρακαλούσε γονατιστός την γυναίκα του να μην φύγει!

-Σε αυτά τα είκοσι έξι χρόνια, πόσες μέρες ζήσατε χωριστά;
«Την είδα για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, είχε έρθει με το Εθνικό Θέατρο και την παράσταση Γλάρος του Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν. Συναντηθήκαμε τυχαία στα παρασκήνια και έμεινα ξερός. Έρωτας κεραυνοβόλος. Για ένα χρόνο πηγαινοερχόμασταν Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Μετά συγκατοικήσαμε και από τότε είμαστε συνέχεια μαζί. Δεν ζήσαμε ούτε μία μέρα χωριστά» τόνισε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης στο People μιλώντας για την σύζυγό του, Έφη Μουρίκη.

-Φαίνεστε ροκ τύποι. Πώς τα καταφέρατε;
«Ταυτίστηκε ο ένας με τον άλλο. Νιώθω ότι έχω τον άνθρωπό μου, το άλλο μου μισό. Αυτό, βέβαια, σημαίνει και ευθύνη.»

-Περάσατε κρίση ως ζευγάρι;
«Μα οι δύσκολες στιγμές είναι εκείνες που σε «γυμνάζουν» να γίνεις καλύτερος και να δεθείς με τον άλλο.»

-Σκεφτήκατε ακόμη και το χωρισμό;
«Εννοείται. Εδώ τον εαυτό μας δεν αντέχουμε. Η σχέση δεν είναι ρόλος. Χρειάζεται αυτογνωσία, ειλικρίνεια, να ξέρεις τι θέλεις, να είσαι δοτικός, να μη θεωρείς τον άλλο δεδομένο. Κυρίως ο άντρας είναι εκείνος που περνάει κρίσεις.»

-Εσύ πότε τις πέρασες;
«Την πρώτη μου κρίση την πέρασα στα τρία χρόνια σχέσης. Μέχρι τότε νόμιζα, επειδή έτσι μεγαλώσαμε, ότι ήμουν βασιλιάς. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι κάποιος άλλος θα σου κάτσει στο σβέρκο για την υπόλοιπη ζωή σου και θα σε εξουσιάζει. Είναι οδυνηρό συναίσθημα. Σαν ευνουχισμός. Ήμουν 29 χρόνων. Με έπιασε πανικός. Η Έφη, ευτυχώς, το αντιλήφθηκε αμέσως. Ο δεύτερος πανικός ήταν στα επτά χρόνια της σχέσης μας. Είχα αφιερωθεί στη δουλειά και μου είπε «διάλεξε: ή τη δουλειά ή εμένα». Είπα «τη δουλειά», αλλά την επόμενη μέρα την παρακαλούσα γονατιστός να μη φύγει από τη ζωή μου. Μετά δεν υπήρξε άλλος πανικός.»