Πίτσα Παπαδοπούλου: «Ο αδερφός μου με πίεσε να ασχοληθώ με το τραγούδι. Πίστευε πολύ σε μένα»
Η φωνή της νεαρής τότε Πίτσας Παπαδοπούλου λάμπει σαν ακατέργαστο διαμάντι και το έμπειρο αυτί του Γιώργου Ζαμπέτα τον οποίο είχαν επισκεφθεί τα δύο αδέλφια, την ξεχωρίζει.
Το ίδιο βράδυ εμφανίζεται σε ένα από τα πλέον γνωστά νυχτερινά κέντρα της εποχής δίπλα στον μεγάλο μαέστρο και τη Βίκυ Μοσχολιού.
«Ο αδερφός μου με πίεσε. Πίστευε πολύ σε μένα. Κι αυτός βέβαια παιδί ήταν τότε. Εγώ ήμουν γύρω στα 16, αυτός λίγα χρόνια μεγαλύτερος. "Πάμε να σε ακούσει, Πίτσα μου", μου έλεγε. "Όχι", του απαντούσα εγώ. Τελικά, με έπεισε και το ίδιο βράδυ έγινα τραγουδίστρια. Είπα "Τα ξένα χέρια". Το θυμάμαι σαν να 'ταν χθες», περιγράφει στο Πρώτο Θέμα και προσθέτει: «Τραγουδούσα πάντα αλλά δεν το έβλεπα ποτέ ως μελλοντικό μου επάγγελμα. Δεν ήμουν και του διαβάσματος για να έχω άλλα όνειρα. Δεν υπήρχαν τέτοιες προοπτικές. Δεν μπορώ να ξέρω τι άλλο θα έκανα, τι δρόμο θα είχα πάρει εάν δεν προέκυπτε αυτό τόσο νωρίς. Είναι ένα λαμπερό επάγγελμα, το δίχως άλλο. Και δεν φτάνεις εύκολα στο σημείο να τραγουδήσεις στα μαγαζιά όπου τραγουδούσα και με τα ονόματα με τα οποία συνεργαζόμουν. Για να μπεις τότε μέσα στα μαγαζιά έπρεπε να είσαι και καλοντυμένος. Το να βγεις για διασκέδαση και να πας στα μπουζούκια ήταν γεγονός. Ισχύει ακόμα, αλλά με λίγο διαφορετικό τρόπο. Εξελίσσεται ο κόσμος. Αλλάζει. Άλλα πράγματα θέλει να βλέπει πια. Εκείνη την εποχή, επίσης, έτρωγαν στα μαγαζιά. Είχε και καλή κουζίνα. Ήταν μια πολυτέλεια το να πας να ακούσεις την Πόλυ Πάνου, τον Βοσκόπουλο ή τον Διονυσίου», καταλήγει.