Δημήτρης Σκαρμούτσος: «Στα 15 μου είχα την πρώτη μου ερωτική επαφή»

Σε ποια ηλικία είχες την πρώτη σου ερωτική επαφή;
«Στα 15. Είχα πάει πρώτη φορά διακοπές χωρίς τους γονείς μου στη Μονεμβασιά και έγινε με μία εξαιρετική κοπέλα που είχα γνωρίσει εκείνο το καλοκαίρι εκεί. Νόμιζα ότι ήμουν άλλος άνθρωπος μετά από αυτό. Αισθάνθηκα ότι απελευθερώθηκα».

Τι σε έκανε 18 χρόνων να πας στην Αμερική;
«Είχα το χάρισμα, χωρίς να διαβάζω ιδιαίτερα, να είμαι καλός μαθητής. Και είχα πάντα κλίση στα Οικονομικά. Αποφάσισα να μη σπουδάσω εδώ, αλλά να πάω κατευθείαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκμεταλλευόμενος την αμερικανική υπηκοότητα που είχα. Ήθελα να ασχοληθώ με τη θεωρία της Οικονομίας. Δεν ήταν απλό πράγμα τότε να πάει κάποιος στο εξωτερικό, θυμάμαι τους γονείς μου, μαζί με θείους και θείες, να έχουν συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να αποχαιρετίσουν το παιδί που θα πήγαινε στα ξένα Η μητέρα μου, όπως έμαθα αργότερα, έκλαιγε κανέναν χρόνο μέχρι να συνηθίσει στην ιδέα ότι ο γιος της δεν θα ήταν πια κοντά της .Ήταν μεγάλο σοκ και για εκείνους αλλά και για εμένα, που πήγα ξαφνικά σε μια χώρα όπου όλα ήταν τεράστια. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι μπορούσα να πάω σε σούπερ μάρκετ τετραπλάσιο σε μέγεθος από αυτά που είχαμε στην Ελλάδα, με τα ράφια γεμάτα δεκάδες προϊόντα και τους Αμερικανούς να ψωνίζουν τα πάντα. Εγώ καταγόμουν από φτωχή οικογένεια, όπου τρώγαμε κρέας μία φορά την εβδομάδα, και αν... Μπαρμπούνι, που είναι ακριβό ψάρι, δοκίμασα πρώτη φορά στη ζωή μου όταν ήμουν 13. Μπανάνα έφαγα πρώτη φορά στα 16 μου, όταν πήρα με φίλους μου το τρένο και μείναμε για πέντε μέρες στη Γαλλία».

Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο τον πρώτο καιρό εκεί;
«Έπρεπε να εργαστώ από την πρώτη εβδομάδα, για να μπορώ να συντηρώ τον εαυτό μου, και η πρώτη δουλειά που βρήκα ήταν σε εστιατόριο, στη λάντζα για τρεις μέρες δεν σταμάτησα να κλαίω. Ήταν τρομερός ο όγκος δουλειάς, πίστευα ότι δεν θα τα καταφέρω και ότι η ζωή μου θα ήταν πάντα έτσι. Με είχε πάρει από κάτω. Αλλά πολύ σύντομα στάθηκα στα πόδια μου, γιατί ήξερα ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Με τους γονείς μου μιλούσα μία φορά τον μήνα, γιατί δεν είχα χρήματα να ξοδέψω στο τηλέφωνο, αλλά αυτό με δυνάμωσε. Με έκανε να καταλάβω ότι, αν ήθελα να τα καταφέρω, θα έπρεπε να προσπαθήσω διπλά, γιατί για τους Αμερικανούς ήμουν ο οικονομικός μετανάστης».

Πηγή: ΟΚ