Χρήστος Λούλης: «Αν δε γινόμουν ηθοποιός ίσως να ήμουν τώρα ένα golden boy»
Οι περισσότεροι συμφοιτητές του, στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου του Πειραιά, σήμερα έχουν επιτελικές θέσεις σε τράπεζες ή μεγάλες επιχειρήσεις.
Και ένα αρκετά μεγάλο κομπόδεμα στην άκρη. Τι θα έκανε άραγε ο Χρήστος Λούλης αν τελικά δεν επέλεγε τον δρόμο της υποκριτικής; «Θα μπορούσα κι εγώ να βγάλω πολλά λεφτά, αν ακολουθούσα το αντικείμενο των σπουδών μου. Ίσως να ήμουν τώρα ένα golden boy. Βαριόμουν, όμως, την τόση ασφάλεια. Ήθελα να κάνω κάτι που θα με άφηνε μετέωρο πάνω από το μυστήριο της ζωής. Βέβαια, δεν πρόβλεψα ότι θα φτάναμε σε αυτή την κατάσταση. Ότι θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε τρεις δουλειές, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Δεν παραπονιέμαι και δεν είμαι δυσαρεστημένος. Έψαχνα τις παραστάσεις που με ικανοποιούσαν ως καλλιτέχνη. Δεν ήθελα να είμαι άλλος ένας πετυχημένος σελέμπριτι που κυνηγάει το χρήμα και ταυτόχρονα είναι κενός από στόχους», λέει στο People και καταλήγει: «Σημασία έχει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να μπορείς να τον κοιτάξεις στον καθρέφτη. Να θέλεις να φωτίσεις ακόμα και τις σκοτεινές του πλευρές. Έστω κι αν οι ρυθμοί της καθημερινότητας με τα τόσα προβλήματα δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια. Από την άλλη, όμως, ποιος αράζει στον καναπέ του και λέει "τώρα θα αναμετρηθώ με τον εαυτό μου;". Στη φωτιά κερδίζεις την αυτογνωσία».