Όμηρος Πουλάκης: «Μου είχαν προτείνει σειρές, αλλά αρνήθηκα, γιατί δεν υπήρχε ο απαραίτητος σεβασμός»

Νέες ιστορίες, εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα, σκιαγραφούν την ψυχοσύνθεση και αφηγούνται την καθημερινότητα ανθρώπων που έφτασαν στο όριο και το ξεπέρασαν.
Ο Κώστας, που υποδύεται ο Όμηρος Παυλάκης, είναι ένας επικίνδυνος κακοποιός, ρόλος που παραπέμπει στο «θεριό των Βαλκανίων». Ο Κώστας μπαινοβγαίνει από μικρός στα αναμορφωτήρια και στις φυλακές. Μαζί του, ο Γιώργος και ο Νίκος, φίλοι και συνεργάτες του στην παρανομία. Οι τρεις τους είναι αχώριστοι. Συμμορία και οικογένεια -η μόνη που είχε ποτέ ο Κώστας- μέχρι τη στιγμή που σε μια ένοπλη συμπλοκή ο Γιώργος κι ο Νίκος πέφτουν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών. Ο Κώστας συλλαμβάνεται και, για ακόμα μία φορά, φυλακίζεται. Όμως, αυτήν τη φορά τα πράγματα είναι δια-φορετικά... Γιατί η μεταμόρφωση του έχει ξεκινήσει, κάτι που δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο ίδιος στην αρχή. Αργότερα το διαπιστώνει. Ότι έχει πάψει να είναι άνθρωπος, ότι έχει γίνει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο, φονικό θηρίο.
«Με τον Πάνο Κοκκινόπουλο συνεργαστήκαμε πολύ ωραία. Υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη κι η έννοια του "συνομιλώ". Συζητάμε και πάνω στη δουλειά και για άλλα θέματα», σημειώνει ο Όμηρος Παυλάκης. «Οι συνθήκες της δουλειάς και του γυρίσματος ήταν πολύ δημιουργικές», τονίζει και προσθέτει ότι στη συγκεκριμένη σειρά υπάρχει «προεργασία, έρευνα, δουλειά, σεβασμός στον χρόνο της δημιουργίας, πράγματα πολύ σημαντικά. Μιλάμε για μικρές αυτοτελείς ταινίες» τόνισε στο Tv Έθνος.
Δεν λέει εύκολα ναι στην τηλεόραση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αρνητικός. Εχει πρωταγωνιστήσει σε αυτοτελή επεισόδια, αλλά όχι σε σίριαλ διάρκειας μίας ολόκληρης σεζόν, παρά το ότι του έχουν γίνει προτάσεις. «Η τηλεόραση είναι ένα μέσον από μόνη της. Δεν την καταδικάζω ούτε την αποθεώνω ούτε είμαι αρνητικός εκ προοιμίου. Ωστόσο, επικρατούν αντιλήψεις στον χώρο της τηλεοπτικής δημιουργίας που δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Μου είχαν προτείνει σειρές, αλλά αρνήθηκα, γιατί δεν υπήρχε ο απαραίτητος σεβασμός στον χρόνο που χρειάζεται μια δουλειά για να είναι δημιουργική πραγματικά και να μη γίνεται φασόν».