Μαρίνα Ασλάνογλου: «Δεν ξεπερνιέται ποτέ το άγχος»

«Είμαι. Μια τέτοια μέρα έχεις στο μυαλό σου ότι είναι επίσημη πρεμιέρα και σκέφτεσαι "να φύγει να ηρεμήσω". Δεν ξεπερνιέται ποτέ το άγχος. Είναι δημιουργικό άγχος. Ευτυχώς, όταν ανεβαίνω στη σκηνή φεύγει. Αλλά εννοείται ότι με πιάνουν τα ψυχοσωματικά μου προτού βγω. Πριν από την παράσταση δεν κάνω απολύτως τίποτα. Είναι ένα δύσκολο έργο. Δεν θα πάω ούτε στο περίπτερο να πάρω τσιγάρα. Πάντα έχω την ίδια κουβέντα με τη βοηθό μου, τη Νίκη. "Δεν είμαι καλά", της λέω» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Γιατί το συγκεκριμένο έργο; «Ηταν μέσα στο σπίτι μου αυτό το έργο. Στη βιβλιοθήκη μου. Πριν πολλά χρόνια το είχε ανεβάσει η Κάτια Δανδουλάκη. Το είχε ο πρώην άνδρας μου στη βιβλιοθήκη. Επεσε στα χέρια μου. Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Το διάβασα, αλλά το άφησα στην άκρη. Δύο μήνες αργότερα, σε ένα γνωστό βιβλιοπωλείο του Λονδίνου με θεατρικά έργα, σχεδόν έπεσε πάλι στα χέρια μου. "Κάτι συμβαίνει εδώ", σκέφτηκα. Μόλις γύρισα στην Αθήνα είπα να το διαβάσω μια τελευταία φορά. Μόλις τελείωσα την ανάγνωση ήμουν σίγουρη ότι θα το κάνω».
Είναι ένα βαρύ και σκοτεινό έργο. Σίγουρα απογυμνώνει τον ηθοποιό - εσωτερικά και εξωτερικά. Δεν είναι ένα έργο όπου η ηρωίδα είναι ντυμένη με φορέματα και κοκέτα. «Δεν με απασχόλησε λεπτό αυτό, εκείνο που ενδιαφέρει εμένα στο θέατρο είναι να τσαλακώνομαι, να μην ταΐζω τη ματαιοδοξία μου αλλά την ψυχή μου. Προσπαθώ να σπάω τα καλούπια ρόλων που ταιριάζουν στην εξωτερική μου εμφάνιση». Γιατί έφυγε από το Εθνικό; «Είχα κλείσει να παίξω στην "Πιαφ". Πήγα και στην πρώτη ανάγνωση. Δεν υπήρξε καμία ρήξη ούτε με τον σκηνοθέτη, ούτε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού. Δεν με κάλυπτε πολύ. Δεν ήθελα να το κάνω. Εγώ είμαι παρορμητική, ακολουθώ το ένστικτό μου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει για τα λεφτά. Και αυτό δεν μου έχει βγει σε κακό».