Ως τα 45 του δεν είχε κλάψει ποτέ ώσπου…
Ως τα 45 του δεν είχε κλάψει. Τι τον έκανε όμως να ξεσπάσει;
«Μέχρι πέρσι δεν είχα κλάψει ποτέ. Έχοντας περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, είχα μέσα μου έναν θυμό που δεν με άφηνε να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου. Τον τελευταίο χρόνο, που μου πάνε όλα δεξιά -έχω τη δουλειά μου, τους φίλους μου και μία σύντροφο που με αγαπάει-, αισθάνομαι σιγά σιγά ότι η ψυχή μου γαληνεύει. Τώρα λοιπόν, στα 46 μου, μπορώ επιτέλους να κλάψω» τόνισε στο ΟΚ ο Θανάσης Βισκαδουράκης.
-Πώς είναι δυνατόν μέχρι τα 45 σου να μην είχες κλάψει;
«Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να κλάψει. Οταν ξεκινάς τη ζωή σου όχι απλώς από το μηδέν, αλλά κάτω από το μηδέν, όταν πράγματα που για άλλους θεωρούνται αυτονόητα, όπως το να έχουν ένα σπίτι και να μπορούν να το συντηρούν, για σένα δεν είναι, αλλά χρειάζεται καθημερινός αγώνας για να επιβιώσεις, δεν έχεις περιθώριο να κλάψεις. Ξέρεις τι είναι να σου προτείνουν να παίξει στον Καλιγούλα και να μην μπορείς να αποδεχτείς την πρόταση γιατί δεν σε φτάνουν τα χρήματα για να πληρώσεις το ενοίκιο σου; Εγώ μπήκα σε αυτή τη δουλειά κουβαλώντας καλώδια, και για να φτιάξω το πρώτο μου σπίτι, δούλευα στην οικοδομή και ντυνόμουν κλόουν και μοίραζα στο Σύνταγμα φυλλάδια για παιδικά πάρτι.»
-Πώς ένιωσες όταν αισθάνθηκες να κυλούν δάκρυα στα μαγουλά σου;
«Περίεργα. Νομίζω ότι έχω γίνει αρκετά ευάλωτος πια και κλαίω αρκετά συχνά. Προχθές έτυχε να συναντήσω έναν Πακιστανό στον δρόμο. Με κοιτούσε με κάτι τεράστια μάπα και τον ρώτησα: «Πεινάς;». Μου έγνεψε καταφατικά. «Πάμε να φάμε μαζί» του είπα και του παρήγγειλα μία μερίδα φασολάκια και μπόλικο ψωμί. «Φάε αυτά» του είπα «και μετά κακά και νάνι». Πως να μη λυγίσω όταν είχα απέναντι μου αυτόν τον άνθρωπο; Διότι μέσα από τα μάτια του έβλεπα το παρελθόν μου.»
-Κατάγεσαι από τη Νάξο. Πώς θα αντιδράσεις αν συναντηθείς τυχαία στο νησί με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου;
«Δεν έχω πάει ποτέ στη Νάξο. Με τον Γρηγόρη έχουμε συναντηθεί στη Χαλκιδική. Καθίσαμε πλάτη πλάτη, ένιωθα το στομά μου να σφίγγεται, αλλά δεν του μίλησα, όπως δεν μου μίλησε κι εκείνοι Είμαι σκληρός άνθρωπος. Όταν πω «άντε γεια» σε κάποιον, έχει τελειώσει για εμένα. Κι επειδή, με ξέρει από το 1989, γνωρίζει καλά ότι το εννοώ.»