Κωστής Μαραβέγιας: «Δεν διανοούμαι όμως σε ανθρώπους που με ακολουθούν στο ίντερνετ ότι…»

«Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βλέποντας τη σχεδόν ομόφωνη, από τους ομότεχνούς μου κυρίως, υποστήριξη στο «δίκαιο αγώνα» του Νίκου Ρωμανού, θέλησα να τοποθετηθώ προσωπικά, αποκαθιστώντας μια ανακρίβεια. Πως ως «δίκαιο αγώνα» θεωρούσα την προσπάθειά του για σπουδές, την οποία και υποστήριξα θερμά από την πρώτη στιγμή. Όχι όμως και τον αγώνα με τα επιθετικά μανιφέστο του για κατάλυση του «σάπιου συστήματος» με καλάσνικοφ και επιθέσεις. Κατανοώ πως η πηγή του κακού για την έξαρση της βίας είναι η παραμόρφωση του κοινωνικού ιστού λόγω κυρίως της οικονομικής κρίσης. Δεν διανοούμαι όμως σε ανθρώπους που με ακολουθούν στο ίντερνετ και ανάμεσά τους σε νέα παιδιά, κυρίως εφήβους, άφθαρτους από συναλλαγές, που ξεκινάνε με όνειρα και προοπτική σε αυτή τη δύσκολη ομολογουμένως εποχή, σε αυτή την έστω προβληματική ελλειμματική δημοκρατία με τις τόσες ανισότητες και αδικίες, δεν χωρά στη λογική μου να τους προβάλω ένα λάθος πρότυπο, έναν παρεξηγημένο ήρωα, που προωθεί ως μόνη λύση για ανατροπή του κατεστημένου την οδό της βίας και την πραγμάτωση του μότο «αλληλεγγύη ίσον επίθεση». Οι γενικολογίες που αναπτύχθηκαν εκείνη την περίοδο από πολλούς «ευαισθητοποιημένους» καλλιτέχνες θεωρώ πως δεν έφεραν το απαραίτητο αίσθημα ευθύνης και ωριμότητας, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά επικίνδυνο και διχαστικό πνεύμα στην ελληνική κοινωνία. Σκέφτηκα λοιπόν πως μια τέτοια κρίσιμη στιγμή θα έπρεπε να τοποθετηθώ με τον τρόπο μου κι ας ήξερα πως θα έβρισκα αντίθετη μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, συναδέλφων, ακόμη και του ίδιου του κοινού μου», είπε ο ίδιος στην Athens Voice.