Σύλβια Δεληκούρα: «Χωρίς τους άνδρες δεν μπορούμε να ζήσουμε»

«Η ανατροπή του «Caveman» σε «Cavewoman» είναι μια ευκαιρία νια ας γυναίκες να δώσουν τη δίκη τους αίσθηση και απάντηση πάνω στη σχέση τους με τους άνδρες. Είναι μια δυνατότητα να δούμε δηλαδή αυτόν τον γλυκό πόλεμο ανάμεσα στα δύο φύλα και λέω γλυκό γιατί χωρίς τους άνδρες δεν μπορούμε να ζήσουμε- μέσα από τη θηλυκή ματιά. Εξάλλου, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει να μας αφορά αυτή η παράσταση, αφού οπως, ανεξαρτήτως γλυκού, έχουμε τα ίδια προβλήματα στις σχέσεις μας» τόνισε στο ένθετο Τέχνες.
Τι λένε όμως οι άντρες ηθοποιοί που φόρεσαν την προϊστορική προβιά;
Γιώργος Παρτσαλάκης: «Από τη στιγμή που το έργο ασχολείται με τον άντρα και τη γυναίκα, τη σχέση στην οποία οφείλουμε την παραγωγή της ζωής, τη σχέση που από αντίθεση γίνεται σύνθεση, μιλάμε για ένα σημαντικό έργο. Κι επειδή ο Μπέικερ έχει μόρφωση ψυχολόγου αποκαθιστά και τεκμηριώνει μια παρεξήγηση: ότι τα δύο φύλα είναι ίσα αλλά δεν είναι όμοια. Το έργο, λοιπόν, υπερασπίζεται τη διαφορετικότητα, μέσα από έναν πολύ δικό μας και πολύ καθημερινό τρόπο. Δεν στέκεται στις κορυφαίες στιγμές ενός ζευγαριού αλλά στις αναγνωρίσιμες. Κι αυτό κάνει τη διαφορά»
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «θεωρώ πως το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας αυτού του έργου οφείλεται στην ευφυΐα του συγγραφέα και της ιδέας του. Από εκεί και πέρα το γεγονός ότι είναι μια διαδραστικη παράσταση και επιτρέπει τον αυτοσχεδιασμό ανάμεσα στον ηθοποιό και το κοινό του αυτομάτως αποκλείει τα στεγανά και τις συμβάσεις στη διάρκεια της παράστασης. Δύσκολα δηλαδή αυτή η παράσταση εξαντλείται. Ισως μόνο ο ηθοποιός δοκιμάζει τα όρια του, οδηγείται σε έναν πρωταθλητισμό. Για μένα προσωπικά, ο Caveman ήταν ένα μεγάλο σχολείο, εξελίχθηκα μέσα από αυτόν ως κωμικός ηθοποιός».
Γεράσιμος Γεννατάς: «Είναι ένα έργο φτιαγμένο με πολλή αγάπη για τους ανθρώπους, ώστε ο καθένας από εμάς να μπορεί να αναγνωρίζει πράγματα από τον εαυτό του και από τη ζωή κάποιο σύντροφο Ετσι και ο ερμηνευτής έχει να διαχειριστεί και να κοινωνήσει ένα πολύ αγαπησιάρικο υλικό και, κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η βασικότερη αξία του έργου: Περισσότερο το ότι είναι γλυκό και ανθρώπινο παρά το ότι είναι αστείοι»