Κωνσταντίνος Ρήγος: «Δεν μπορώ να ζω χωρίς να δημιουργώ»
Αυτή η υφέρπουσα μελαγχολία της Εντα Γκάμπλερ και του έργου συνολικά δείχνει να γοητεύει υπέρμετρα τον Κωνσταντίνο Ρήγο και, όπως λέει, την καταλαβαίνει σε μεγάλο βαθμό ως καλλιτέχνης.
«Μου αρέσει να λέω ότι η μελαγχολία λειτουργεί πάνω μου σαν τοπική αναισθησία, χτυπάει ακέραια και μετά απέρχεται έτσι ξαφνικά όπως έχει έρθει. Με υπνωτίζει λίγο, αλλά δεν την αφήνω να με καταβάλει. Ακόμη κι όταν φαίνεται να με απειλεί, καταφέρνω και την ξεπερνάω προτού με βάλει σε μια συνθήκη που δεν είναι δημιουργική για τη ζωή μου. Εξάλλου δεν μπορώ να ζω χωρίς να δημιουργώ - οτιδήποτε και αν είναι αυτό: το χειρότερό μου είναι να με βάλεις σε διακοπές και σε ακινησία. Η δημιουργία και το έργο είναι που εξασφαλίζουν την ισορροπία. Κατά τ' άλλα τα πράγματα είναι απλά και όποιος δεν το καταλαβαίνει ετοιμάζει επικίνδυνες παγίδες για τον ίδιο και τη ζωή του. Αυτό που ο καθένας θεωρεί σημαντικό είναι απειροελάχιστο μπροστά σε αυτό που κρύβει το σύμπαν. Τα πράγματα είναι πάντα πιο μεγάλα στην πραγματικότητα και εμείς είμαστε τίποτα μπροστά τους. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που δεν το ξεχνάω ποτέ σε οτιδήποτε κι αν κάνω. Το μεγαλύτερο μάθημα που παίρνω από τα πράγματα είναι αυτό», λέει στο Πρώτο Θέμα.