Μάντα Παπαδάκου: «Ή θα έφευγα ή θα πέθαινα»

Θύμα και η ίδια στο παρελθόν γνωρίζει καλά πως οι πληγές μένουν μέσα μας αν δεν κάνουμε κάτι για να τις γιατρέψουμε. Κι εκείνη έκανε. Βρέθηκε στην Ελλάδα στα πλαίσια ενός νέου event της οργάνωσης που θα γίνει αύριο βράδυ στο Li Li Shu με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τα προγράμματα της Win Hellas και λίγο πριν από το event την συναντήσαμε κι εμείς.

«Το event γίνεται στα πλαίσια της συνεργασίας μας με την Swarovski που είναι κοντά μας τα τελευταία δύο χρόνια, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ενέργεια με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας για να συγκεντρώσουμε χρήματα για τα προγράμματα που «τρέχουμε» ως WIN Hellas. Η ιδέα ξεκίνησε πέρυσι τέτοια εποχή όταν βρέθηκε η Γενική Διευθύντρια της Swarovski, Έλενα Γεωργανά στην παρουσίαση του εξωτερικού και είδε το δαχτυλίδι και το μεταγιόν που είναι ακριβώς το σήμα της WIN Hellas και είπε ότι είναι σημάδι και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι. Και η συνεργασία αυτή κλείνει αύριο το βράδυ με αυτό το δείπνο αγάπης που διοργανώνει η Σαμάνθα Αποστολοπούλου ως project manager της WIN Hellas στο Li Li Shu με live σαξόφωνο και Dj τον Γιάννη Σαρτζετάκη που μας στηρίζει πάντα στις εκδηλώσεις μας».

-Πόσα χρόνια ασχολείσαι ενεργά με την WIN Hellas Μάντα και πως ξεκίνησες να κάνεις κάτι τέτοιο;
«Ασχολούμαι ενεργά 9 χρόνια πλέον. Μετά από μια πενταετία που ήμουν συνέχεια έγκυος και θήλαζα κι έκανα παιδιά ήρθε ο αείμνηστος Γιώργος Πρεβελάκης και μου πρότεινε να πάω σε έναν διαγωνισμό ομορφιάς για παντρεμένες στο εξωτερικό. Εγώ τότε το είδα σαν ευκαιρία να πάω διακοπές και μάλιστα στην Καλιφόρνια. Πήρα μαζί μου τη μαμά μου και τη μικρή μου κόρη γιατί ήταν πολύ μικρή και δεν άντεχα να την αποχωριστώ και πήγα. Και κατά τύχη βγήκα πρώτη. Mrs Globe. Και ο θεσμός αυτός στήριζε μια οργάνωση για κακοποιημένες γυναίκες. Έτσι όλη τη χρονιά που ήμουν Mrs Globe ανάμεσα στις υποχρεώσεις μου, η μάλλον η κύρια υποχρέωσή μου είναι να εκπαιδευτώ πάνω στα θέματα της κακοποίησης και να επισκεφθώ διάφορες χώρες για να μιλήσω γι' αυτό το θέμα και να βοηθήσω όσο μπορώ»

-Και κάνοντας αυτό για έναν ολόκληρο χρόνο ένιωσες να σε αγγίζει απ' ότι καταλαβαίνω. Πωρώθηκες με αυτό...
«Όχι μόνο αυτό. Είχα ζήσει κι εγώ στην Ελλάδα για πολλά χρόνια μια σχέση κακοποίησης που είχε ξεκινήσει ως ψυχολογική κακοποίηση αρχικά και κατέληξε σε σωματική κακοποίηση σε σημείο που νόμιζα πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος θα με σκοτώσει. Πήρα την απόφαση γιατί ή θα έφευγα ή θα πέθαινα και ξέφυγα με την στήριξη της οικογένειάς μου τότε και της Ιωάννας Παπαδημητρίου που είναι και κουμπάρα μου πλέον αλλά ποτέ δεν ανάρρωσα από αυτό που βίωσα. Γιατί όταν ζεις μια τέτοια κατάσταση μπορεί κάποια στιγμή να ξεφύγεις αλλά είναι σαν να έχεις μέσα σου μια μόνιμη πληγή. Έχεις τραύματα που δεν έχουμε τις γνώσεις να γιατρέψουμε μόνοι μας και μένουν για πάντα εκεί αν δεν κάνεις κάτι γι' αυτό».

-Άρα λοιπόν αποφάσισες να «γιατρέψεις» τον εαυτό σου πρώτα και να βοηθήσεις κι άλλες γυναίκες να αλλάξουν τη ζωή τους.
«Αυτό ακριβώς. Πιστεύω βαθιά πως στη ζωή δεν πρέπει μόνο να παίρνεις αλλά και να δίνεις. Είναι πολύ σημαντικό για την ψυχή μας να προσφέρουμε. Το είχα από πολύ μικρή ηλικία και ένιωσα πως έπρεπε να το κάνω. Ήθελα να προσφέρω».

-Έπαιξε ρόλο και ότι πια ήσουν σε μια υγιή σχέση με έναν σύζυγο που σε στηρίζει και μια ευτυχισμένη οικογένεια;

«Φυσικά έπαιξε και αυτό το ρόλο του. Αλλά πάντα ένιωθα πως είχα σημάδια μέσα μου για το πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση, πώς έκανα αυτές τις επιλογές. Και όταν έγινα μάνα άρχισα να ανησυχώ για το πώς θα μπορούσα να προστατέψω εγώ τα παιδιά μου από το να κάνουν μια ανάλογη επιλογή στο μέλλον».

-Είσαι ευχαριστημένη από την πορεία της WIN Hellas ως σήμερα;
«Είμαι σε γενικές γραμμές ικανοποιημένη και είμαι γιατί γνωρίζω ότι λάθη κάνουμε όλοι στη ζωή μας και το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά. Κι εγώ ως πρώτη φορά στα ΜΚΟ μάθαινα από μόνη μου. Και φυσικά έκανα και λάθη γιατί δεν υπήρχε ένα πρότυπο στην Ελλάδα για να πω ότι θα ακολουθήσω αυτό. Είχα τεράστια βοήθεια από την Γκαμπριέλα Πετζετάκι που ήταν τότε Πρόεδρος του «Κάνε Μια Ευχή», αλλά δεν ήταν το ίδιο πράγμα. Και πήρα πολλά μαθήματα. Την πατήσαμε κάποιες φορές, εμπιστευτήκαμε λάθος ανθρώπους αλλά δέχομαι τα λάθη μου και προχωράμε πλέον πιο σωστά και πιο οργανωμένα έτσι ώστε είτε είμαι εδώ, είτε είμαι στον Καναδά όλα προχωράνε όπως πρέπει».

-Έχεις νιώσει ότι έχεις δεχτεί αρνητική κριτική για την ενασχόλησή σου αυτή; Ότι δηλαδή το κάνεις για προσωπικό όφελος, προβολή κλπ
«Ναι έχω ακούσει τέτοια σχόλια αλλά νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις απαντάς με το έργο σου. Κι εγώ δεν το ξεκίνησα για να το σταματήσω κάποια στιγμή. Για μένα είναι έργο ζωής. Και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι οι ίδιες οι γυναίκες που έχουν περάσει από το πρόγραμμα. Πάνω από 2000 γυναίκες. Και δεν αναφέρομαι γενικά στις γυναίκες που έχουμε βοηθήσει εκτός προγραμμάτων με στήριξη και βοήθεια στο να καλύψουν τις πρώτες ανάγκες τους και να βρουν κάπου να ακουμπήσουν. Αυτά που έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια ήταν συγκλονιστικά και τόσα χρόνια δεν έχω βγει να τα διαφημίσω. Το κάνω τώρα, αλλά νομίζω ότι το δικαιούμαι μετά από τόσα χρόνια».

-Μάντα έχει τύχει να βοηθήσετε γυναίκες που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης και να καταφέρουν να έχουν μια καλή ζωή από εκεί και πέρα με τον άνθρωπό τους;

«Ναι, φυσικά. Γιατί αλλάζοντας η γυναίκα, αλλάζει και ο τρόπος που την αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Όταν εκείνη σταματάει να είναι πια θύμα και θέτει τα όριά της αρχικά σίγουρα θα έχει αντίδραση και έντονη αλλά γιατρεύοντας τον εαυτό της και βάζοντάς τον εκεί που πρέπει αλλάζουν και οι γύρω της πολλές φορές».

-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον της WIN Hellas για τα επόμενα χρόνια;
«Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούμε να προσφέρουμε τα προγράμματά μας και βοήθεια και στην επαρχία. Γιατί ως τώρα δεν το έχουμε καταφέρει. Τα προγράμματά μας λειτουργούν μόνο στην Αττική. Πάντα φυσικά σε συνεργασία με τους αρμόδιους κρατικούς φορείς. Η οικονομική κρίση έχει πλήξει ακόμα και τους ξενώνες κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Να αφυπνίσουμε γυναίκες που βιώνουν κακοποίηση και δεν το αντιλαμβάνονται καν γιατί το θεωρούν φυσιολογική συμπεριφορά. Να καταλάβουν ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά υπάρχει και λύση».