Σταμάτης Γαρδέλης: «Πολλές απορρίψεις με έβαλαν σε προβληματισμό»

«Τα αγαπώ, φυσικά. Ήταν τα παιδικά μου χρόνια, τα πρώτα μου βήματα. Έρχονται μεγάλες γυναίκες που τότε ήταν κοριτσάκια και μου λένε ότι είχαν γεμίσει το δωμάτιο τους με αφίσες μου. Συγκινούμαι» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Σου έχει πει καμία «Έχουμε κάνει σεξ»;
«Δεν έτυχε! Αυτή η ιστορία που ξυπνάμε με έναν άνθρωπο και δεν θυμόμαστε καν το όνομα του αγγίζει τα όρια της υπερβολής.»
- Ώρα είναι να μου πεις ότι ήταν και μετρημένες οι γυναίκες που είχες βρεθεί.
« Όχι. Αλλά έχουν περάσει χρόνια από τότε.»
- Μήπως ήσουν «η πόρτα που κλείνει»; Ο άνθρωπος που πριν ακόμη ξυπνήσουν γινόταν καπνός;
«Έτσι είναι το σωστό. Αν ειδωλοποιήοεις ή οικειοποιηθείς τον έρωτα, χάνεις αυτό που είχες δημιουργήσει. Το '87 ήμουν με κάτι φίλους σε ένα μπαρ. Μία κοπέλα με κοιτούσε. Μου άρεσε και την κοιτούσα και εγώ. Κάποια στιγμή την πλησίασα "Είσαι η Μαρία;» τη ρώτησα. «Γεια σου, Νίκο» απάντησε. Φύγαμε, πήγαμε σπίτι της, κάναμε έρωτα σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Το πρωί σηκώθηκα, της γέλασα, μου γέλασε-και έφυγα. Δεν ζήτησα και δεν ζήτησε τίποτα παραπάνω .Ήταν από τα πιο συγκινητικά και ειλικρινή πράγματα που έχω ζήσει.»
-Έτσι το είδε και εκείνη ή θεώρησε απλώς ότι κατάφερε να πάει με τον Γαρδέλη;
«Αυτό το έχω νιώσει πολλές φορές. Όχι όμως με εκείνη... Θεωρώντας με «Νίκο», έστω και στα ψέματα, ξόρκισε τους φόβους μου ότι κοιμήθηκε μαζί μου επειδή ήμουν ο Γαρδέλης. Τις εποχές εκείνες, βέβαια, ήμασταν πιο χαλαροί στον έρωτα. Δεν ήταν σε συνάρτηση με το προφυλακτικό και το φόβο του Αids.»
- Ήσουν χίπις στο κρεβάτι;
«Μου αρέσει. Θα γίνει τίτλος; Βέβαια, γεννήθηκα το '60. Μεγάλωσα στον απόηχο των '70s».
-Το άντεχες όταν έβγαινες από το σπίτι και έβλεπες ουρές από πιτσιρίκια;
«Τα έβαζα όλα μέσα στο σπίτι και καθόμασταν. Δεν ήθελα να τα κακοκαρδίσω. Σιγά σιγά άρχισα να κρατάω αποστάσεις. «Για να μην τρελαθώ», όπως έλεγαν οι φίλοι μου. Η μητέρα μου μετά τους μαγείρευε όσο με περίμεναν για να μην ταλαιπωρούνται. Γυρνούσα από τη δουλειά και έβλεπα 20 κορίτσια να κάθονται με τη μητέρα μου στην κουζίνα «Ρε μάνα!» διαμαρτυρόμουν. «Αφού είναι φίλες σου, σε αγαπάνε», μου απαντούσε.»
- Δεχόσουν εύκολα την απόρριψη;
«Μου δημιουργούσε πάντα αίσθημα ανεπάρκειας. Πολλές απορρίψεις με έβαλαν σε προβληματισμό.Έψαχνα να δω τι έφταιγε.»