Γιάννης Ζουγανέλης: Η φυλακή, η παρ’ ολίγον σεξουαλική παρενόχληση και το «κατηγορώ» για τον Γιακουμάκη!

Δεν είναι μόνο ηθοποιός, τραγουδιστής ή παρουσιαστής αλλά και πολλά ακόμα. Όπως για παράδειγμα επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μονάχου, κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν. Είναι λοιπόν από τους ανθρώπους που έχει άποψη επί παντός επιστητού. Και έχοντας περάσει πραγματικά εξωπραγματικές εμπειρίες, έχει έναν λόγο παραπάνω να μιλάει δημόσια για όλα αυτά που πιστεύει. Ήταν μόλις 17 ετών όταν βρέθηκε στη φυλακή

, τον καιρό του Πολυτεχνείου. Ήταν μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του και ο ίδιος μιλάει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στη συνέντευξη που έδωσε στο epaggelmagynaika στην οποία δεν δίστασε να μιλήσει και για την παρολίγον σεξουαλική του παρενόχληση. Στην ερώτηση πώς είναι να κλείνει κανείς τα 18 του χρόνια μέσα στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος και πόσο έχουν αλλάξει οι πολιτικές του πεποιθήσεις από τότε, που φυλακιστήκατε γι’ αυτό ο ίδιος απαντά: «Καταρχήν οι πολιτικές μου πεποιθήσεις παραμένουν να τάσσονται με τον αδικημένο. Το ότι φυλακίστηκα δεν μου έκανε καθόλου καλό. Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Είναι πάρα πολύ άσχημο να μπαίνει κανείς φυλακή. Στα δεκαεπτά με πιάσανε. Εγώ μπήκα 17 χρονών στο Πολυτεχνείο, το 1973, ήμουνα ο ποιο μικρός φοιτητής και μπήκα ακριβώς στο μεταίχμιο. Είμαι της γενιάς κατεξοχήν του Πολυτεχνείου, δεν αποποιούμαι αυτή τη γενιά και δεν ισχύει αυτό που λένε κάποιοι, ότι είναι γενιά προδομένη, παρά μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό που μπήκε στην εξουσία. Όλοι οι άλλοι παραμένουνε. Συνέβαλαν, αντιστάθηκαν, στην ψευτοευδαιμονία. Τουλάχιστον οι ιδεολογικά προοδευτικοί, αυτοί που είναι στη διαδικασία με το δίκιο. Που υπερασπίζονται τον αδικημένο. Πονάνε για τον άλλον. Που δεν είναι ατομιστές. Το κυρίαρχο σύνθημα το οποίο δεν ξεπεράστηκε, το έκανε αυτή η γενιά. Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Φυσικά ακόμα επιμένω γι’ αυτό. Και ψωμί δεν υπάρχει για όλους και ελευθερία δεν υπάρχει, ούτε παιδεία [...] Η ιδεολογία μου φυσικά και άλλαξε. Πίστευα στον μαρξισμό, τώρα δεν πιστεύω καθόλου. Δεν πιστεύω πως ο μαρξισμός είναι ένα σύστημα πετυχημένο που απέτυχε. Δεν πιστεύω καθόλου σ’ αυτό. Δεν πιστεύω,όμως, στον καπιταλισμό. Πιστεύω στις νέες ιδέες, στο συμβιβασμό κάποιον πραγμάτων για να πάει η ζωή μπροστά και κάνω τ’ αδύνατα δυνατά, όσο και να σας φαίνεται μυστήριο που το λέω, για την ισορροπία των ανθρώπων, των αναξιοπαθούντων, των φτωχών κλπ. Αυτό είναι που κατέληξα πια στην πράξη. Μιλάω συνεχώς, γράφω στα site.

Η φυλακή ήταν πάρα πολύ σκληρή διότι συνέβησαν πάρα πολλά. Μας είχαν οι χουντικοί, που ακόμα υπάρχουν νοσταλγοί και μάλιστα ο ελληνικός λαός τίμησε με μεγάλο ποσοστό. Γι’ αυτό δεν ταυτίζομαι μ’ αυτή τη λογική, γιατί δεν έχω ανάγκη να χαϊδέψω κανέναν. Εδώ βγάλανε μεγάλο ποσοστό από το Δίστομο στη χρυσή αυγή -και έλεγα μάλλον καλά τους κάνανε οι Γερμανοί. Εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους να χαϊδεύω αυτιά. Είμαι εξοργισμένος μ’ αυτά τα πράγματα.

Στη φυλακή μας βάλανε λοιπόν οι χουντικοί, μαζί με τους ποινικούς κρατούμενους. Και μετά που πήγα να κάνω μπάνιο, αφού δεν με πειράξανε είναι από τύχη. Για πήγαινε 17 χρονών παιδί να ‘ρθει ο μπρατσαράς που δεν κάνει τίποτα άλλο να σε παρενοχλήσει σεξουαλικώς».

Ο Γιάννης Ζουγανέλης αναφέρθηκε και στην τραγική κατάληξη της υπόθεσης του Βαγγέλη Γιακουμάκη χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα για κάποιους: «Σίγουρα αυτό το παιδάκι, που είχε την συμπάθεια μου αμέσως όταν έμαθα ότι είναι εξαφανισμένο, σίγουρα είχε υποστεί και από την οικογένεια απόρριψη και έλλειψη αντίληψης για την διαφορετικότητα του. Σίγουρα έφαγε το ‘δούλεμα’ στο σχολείο κλπ κλπ, γιατί είτε πρόσωπο με πρόσωπο είτε από πίσω λέγονται πάρα πολλά πράγματα. Το bullying δεν είναι μόνο για τα αγοράκια, είναι και για τα κοριτσάκια. Η μαγκιά του άντρα ότι εγώ αυτήν την έχω… αλλά είτε το έχει κάνει είτε δεν το έχει κάνει, αυτός θα πει ότι το έχει κάνει. Έλα όμως που αυτό το κάνει ζημιά στο κορίτσι στη φαλλοκρατική κοινωνία σοβαρή. Κατάλαβες; Καταρχήν αν έχει συμβεί αυτό και είναι πραγματικός άντρας, δεν το λες. Σε μια κοινωνία που έχεις αντίληψη. Αν θες να κάνεις τον μάγκα λοιπόν αυτό είναι και για τ’ αγόρια και για τα κορίτσια. Ντρεπόμαστε να πούμε την αλήθεια. Προφανώς αυτό το παιδί ήταν διαφορετικό και δεν γινόταν αποδεκτό απ’ ότι καταλαβαίνω στην κοινωνία και την οικογένειας του καταρχήν. Ξέρεις μετά το γάμο πολλά τραγούδια λένε. Να δεις τι άκουσα εγώ. Τι απαντήσανε κάτι φαιδρά».