Θέμης Αδαμαντίδης: «Δεν είχα άγχος αν θα γίνω ποτέ μου τραγουδιστής»
Ο Θέμης Αδαμαντίδης πάντοτε καταλάβαινε, ακόμη και υποσυνείδητα, ότι ήταν καλός τραγουδιστής. Τη σπουδαιότητα της φωνής του, εξάλλου, είχαν παραδεχτεί με δημόσιες αναφορές τους τόσο ο Στέλιος Καζαντζίδης όσο και ο Στράτος Διονυσίου, τους οποίους και ο ίδιος θαύμαζε απεριόριστα.
«Συνειδητοποίησα ότι τραγουδάω καλά από 10 χρόνων. Τότε ζούσαμε με την οικογένειά μου στη Νότιο Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ, αν και είχα γεννηθεί στην Καισαριανή. Σκέψου ότι από 12 χρόνων έβγαινα και τραγουδούσα Μπιθικώτση, Πάριο, Στράτο, Στελάρα. Ηταν ένα δώρο της φύσης που μου δόθηκε απλόχερα και ευχαριστώ κάθε μέρα τον Θεό γι' αυτό. Για να καταλάβεις, πιτσιρικάς δεν είχα κανένα άλλο όνειρο. Το μόνο που έλεγα σε όσους με ρωτούσαν ήταν "θέλω να γίνω τραγουδιστής"» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Θυμάται ότι τραγούδησε πρώτη φορά μπροστά σε κόσμο το 1971, μέσα σε ένα πλοίο, γυρίζοντας από τη Νότιο Αφρική στην Ελλάδα. Η εκπομπή «Να η ευκαιρία», όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο, στα 21 του χρόνια, τραγουδώντας το «Θα με θυμηθείς» των Γιάννη Σπανού και Πυθαγόρα ήταν το κομβικό σημείο της καριέρας του που του άλλαξε τη ζωή. «Δεν είχα άγχος αν θα γίνω ποτέ μου τραγουδιστής, αλλά ήξερα μέσα μου ότι θα συνέβαινε, ότι θα 'κανα επιτυχία, ότι θα γινόμουν γνωστός στον κόσμο και θα έκανα δισκογραφία. Αν δεν ήταν τότε το "Να η ευκαιρία", μπορεί να γινόταν λίγο αργότερα. Αλλά σίγουρα θα συνέβαινε».