Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Δεν είμαι πια μικρός και δεν τσιμπάω με αυτό που λένε επιτυχία»

«Δεν είμαι πια μικρός και δεν τσιμπάω με αυτό που λένε επιτυχία. Δεν ήμουν πάντα έτσι, κι αυτή είναι μια διαδρομή ενηλικίωσης. Όταν είσαι 18 χρονών και ρίξεις το πρώτο σου κορίτσι τρελαίνεσαι. Όταν είσαι 25 μια ερωτική νίκη σου κάνει λιγότερο εντύπωση. Στα 40 ακόμα λιγότερο. Παλιότερα με ενοχλούσε αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Τώρα με ενοχλεί λιγότερο. Επίσης παλιότερα με απασχολούσε η γνώμη του κόσμου περισσότερο. Τώρα τη σέβομαι αλλά γνωρίζω ότι είναι απολύτως διαστρωματωμένη και ο καθένας θα συνεχίζει να πιστεύει ό,τι θέλει οπότε δεν περιμένω τη γνώμη του κόσμου για να δικαιωθώ. Εμείς οι παραστατικοί δημιουργοί έχουμε μια τάση που αν ένας σε θαυμάζει και ένας σε απορρίπτει μας ενδιαφέρει ο δεύτερος. Και αυτό το έχω ξεπεράσει. Παλιά αν ένας χειροκροτούσε στραβωμένος στο φινάλε μιας παράστασης έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Τώρα γυρνάω το κεφάλι μου αλλού και ίσως νιώθω μια λύπη για εκείνον που έχασε το χρόνο του άδικα. Υπάρχει πια μια αγωνία πιο ουσιαστική. Όταν είσαι νέος και έχεις πολύ όρεξη για να φανείς θα διαπιστώσεις ότι όταν πάρεις την ικανοποίηση να έχεις εξερευνήσει τον κόσμο κατά πλάτος θα θέλεις να τον εξερευνήσεις και εις βάθος. Είναι πιο ενδιαφέρουσα διαδικασία. Στην υποκριτική μέχρι τα 40 βάζεις υποψηφιότητα, σαν να ζητάς να πάρεις το μικρόφωνο να πεις αυτό που θέλεις. Μετά τα 40 αρχίζεις να διεκδικείς δάφνες», εξομολογείται στο people ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.