Γιάννης Γιοκαρίνης: «Η σοβαροφάνεια δεν μου άρεσε ποτέ»

Με τους ανέμελους σκοπούς και στίχους του, ο Γιάννης Γιοκαρίνης αφηγείται ουσιαστικά τη ζωή του. «Όλα τα τραγούδια μου είμαι εγώ. Για παράδειγμα, στην "Ευλαμπία". Μπορεί να μην είχα γνωρίσει την Ευλαμπία γιατί δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά στην ουρά του ΙΚΑ έχω σταθεί. Την ουρά του ΙΚΑ την έχω βιώσει. Από την Κοκκινιά είμαι και είδα τι θα πει ουρά, φτώχεια, ταλαιπωρία του λαού. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει η ταλαιπωρία. Έπειτα, μου αρέσει να έχουν ιστορίες τα τραγούδια μου. Να μη λένε απλά ένα "σ' αγαπώ" ή ένα "γεια χαρά"», τονίζει στο Πρώτο Θέμα. «Α, ναι και χιούμορ. Η σοβαροφάνεια δεν μου άρεσε ποτέ. Η σοβαρότητα μου αρέσει. Το χιούμορ με τρελαίνει. Πάντα βγαίνει το χιούμορ στα τραγούδια μου, ακόμα και αν δεν το θέλω. Μέσα από το καλαμπουράκι μας λέμε τα πιο σοβαρά πράγματα. Και ηχούν και καλύτερα στα αυτιά μας. Έτσι δεν είναι;».
Για να γράψει ένα τραγούδι θέλει τη στιγμούλα του, όπως λέει. Αδυνατεί να γράψει κατόπιν παραγγελίας. «Όταν είχα πίεση από τη δισκογραφική που μου έλεγε: "Να κάνουμε έναν δίσκο, Γιάννη, να κάνουμε επιτυχία", δεν μου έβγαινε. Και όχι καμία ιδιαίτερη πίεση, για να μην είμαι υπερβολικός και ψεύτης. Θέλω να έχω τη στιγμούλα μου και την εμπνευσούλα μου. Δεν μπορώ να κουρδιστώ».
Έμπνευση της στιγμής ήταν και το «Αχ, Ευλαμπία», μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που πριν λίγα χρόνια τραγούδησε ξανά ο Νίνο. «Για πλάκα την έγραψα την "Ευλαμπία". Το 1982 ήμουν στο στούντιο και περίμενα τους μουσικούς. Μου ήρθε στο μυαλό ξαφνικά. Πήρα μία κιθάρα και άρχισα να το γράφω πάνω στο πακέτο με τα τσιγάρα μου. Εγώ δεν ήθελα ποτέ να κυκλοφορήσω το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί το θεώρησα χιουμοριστική στιγμή. Έλα όμως που το άκουσε ο φίλος μου, ο κύριος Διονύσης Σαββόπουλος. Έτσι ευχαριστιέμαι να τον λέω, κύριο Διονύση! Και μου είπε: "Θα το βάλεις στον δίσκο σου"», θυμάται χαρακτηριστικά.