Άννα Μονογιού: «Το μπαμ της ανόδου και το μπαμ της πτώσης είναι το ίδιο ηχηρά»

Τι είναι για σένα υποκριτική;

«Η τέχνη της μεταμόρφωσης σε κάτι που δεν είσαι κατ' ανάγκην. Η προσέγγιση του διαφορετικού, μέσα απ' τη διαρκή παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με παράλληλη ενδοσκόπηση».

Υπάρχουν κίνδυνοι στο επάγγελμα του ηθοποιού;

«Η μανιέρα και η διαρκής επανάληψη των ευκολιών σου, είναι ο πιο μεγάλος κίνδυνος, μιας και σε καθηλώνει στα ίδια εκφραστικά μέσα».

Ποιό είναι το καλύτερο μάθημα που έχεις πάρει κατά τη διάρκεια της καριέρας σου;

«Ας αλλάξουμε αρχικά τη λέξη καριέρα, μ' αυτήν της πορείας. Και θα έλεγα, πως στη σκηνή, έμαθα πρώτα και κύρια να ακούω. Έμαθα τον τρόπο να ακούω, για να μπορέσω αργότερα να έχω πειστικό λόγο. Στο θέατρο δεν παίζεις μόνος».

Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι για σένα;

«Προφανώς και υπάρχουν, αλλά η πρόκληση είναι, να βρίσκεις ακόμα και στους μικρούς (και πίστεψέ με έχω παίξει αρκετούς) εκείνα τα στοιχεία που αφ' ενός θα τους φωτίσουν και αφετέρου θα κάνουν την παράσταση πιο πλήρη|.

Είσαι από τους ηθοποιούς που δεν έχουν μείνει ποτέ εκτός δουλειάς, ωστόσο η στάση σου απέναντί της ήταν πάντα διακριτική. Σε απασχόλησε ποτέ ένα μεγάλο μπαμ με όποια έννοια;

«Πολλές φορές τα μπαμ της ανόδου, ακολουθούν τα μπαμ της πτώσης και είναι το ίδιο ηχηρά. Με ενδιέφερε και μ' ενδιαφέρει να βρίσκω διαρκώς νέα εργαλεία έκφρασης και να βαθαίνω έτσι την υποκριτική μου τέχνη. Να βρίσκομαι στο σανίδι με άξιους εργάτες της ευλογημένης μας δουλειάς».

Σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο δεν είσαι ηθοποιός, τι θα σε έκανε να απομυθοποιήσεις το επάγγελμα αυτό;

«Μα και στο ίδιο το σύμπαν που ζω και εργάζομαι θα μπορούσα να απομυθοποιήσω, (και το κάνω ήδη) όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν έχουν σχέση με την ουσία της υποκριτικής τέχνης».

Πίσω από ποιές εικόνες βρίσκεται η δική σου πληρότητα;

«Απ' τις εικόνες της αγάπης των δικών μου ανθρώπων, στο βλέμμα των οποίων, αναζητώ επιβεβαίωση και ενθάρρυνση», δήλωσε στο «citycodemag».