Γιώργος Πυρπασόπουλος: «Χαίρομαι γιατί δικαιώνονται οι επιλογές μου»
Σε λίγες ημέρες ολοκληρώνεται στη Θεσσαλονίκη η πετυχημένη πορεία της παράστασης «Πουπουλένιος» στην οποία συμμετέχει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος.
«Και οι τέσσερις ηθοποιοί που συμμετέχουμε είμαστε πολύ συγκινημένοι.. Είμαστε μαζί δυο χρόνια και η παρά-ταση γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη ήμασταν και από πριν φίλοι, ενώ με τον Νίκο Κουρή και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, αν και γνωριζόμασταν, «κολλήσαμε» λόγω της συνεργασίας» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Σας χαρακτηρίζουν ως τους τέσσερις καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς σας.
«Με κολακεύει πραγματικά όταν το ακούω αυτό. Θεωρώ όμως ότι υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι ηθοποιοί της γενιάς μας. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι και οι τέσσερις αγαπάμε πολύ τπ δουλειά μας και τη σεβόμαστε.»
-Περιμένατε ότι θα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία ο «Πουπουλένιος»;
« Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Ανακάλυψα τι θέλει να πει το κείμενο, ουσιαστικά, στη διαδικασία των πρόβων και των συζητήσεων με τους υπολοίπους. Το αντιλήφθηκα πλήρως όταν είδα αυτό που είχε στο μυαλό του ο Κωνσταντίνος (Μαρκουλάκης). Παρ' όλα αυτά αποδεχτήκατε αμέσως την πρόταση. Επιλέγω μια δουλειά όχι με το σκεπτικό της ενδεχόμενης επιτυχίας της, αλλά με βάση τους συντελεστές και το κείμενο. Ο «Πουπουλένιος» μου έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστώ με ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ πολύ επαγγελματικά»
-Έχετε πει πολλά «όχι» σε προτάσεις;
«Ναι και δεν το μετανιώνω καθόλου. Χαίρομαι γιατί δικαιώνονται οι επιλογές μου.»
- Θα μπορούσατε όμως να είχατε περισσότερα χρήματα.
«Δεν το βλέπω έτσι. Ρισκάρω αρκετά ατή δουλειά μου. Το επάγγελμα μας πάντα ήταν ανασφαλές, πόσο μάλλον τώρα που η αγορά, λόγω της κρίσης, έχει περιοριστεί. Από τ ην αρχή που βρέθηκα στο χώρο, είπα ότι έτσι θα κινηθώ και χαίρομαι που μπορώ και το τηρώ μέχρι σήμερα.»
-Στην παράσταση υποδύεστε ένα νέο με νοητική στέρηοη. Ήρθατε οε επαφή με τέτοια άτομα ώστε να ανταποκριθείτε καλύτερα στις απαιτήσεις του ρόλου;
« Έχω έρθει σε επαφή στο παρελθόν λόγω της εμπλοκής μου σε διάφορους συλλόγους που φιλοξενούν και φροντίζουν τα συγκεκριμένα άτομα. Ο ρόλος βασίστηκε στην παιδική αθωότητα. Πώς αντιλαμβάνεται, δηλαδή, τον κόσμο ένα οχτάχρονο παιδί. Βλέποντας τέτοια περιστατικά, συνειδητοποιούμε πόσο ευλογημένοι είμαστε... Προσωπικά το σκέφτομαι αρκετά συχνά, έξω από ρόλους.»
-Εσείς χάσατε την παιδική σας αθωότητα;
« Προσπαθώ να τη διατηρώ στη δουλειά μου με τη διαθεσιμότητα μου επί της διαδικασίας και, όσο γίνεται, και στη ζωή μου, πράγμα δύσκολο γιατί, όσο μεγαλώνουμε, γινόμαστε πιο επιφυλακτικοί με κατασταθείς και ανθρώπους.»