Γιώργος Χατζηνάσιος: Η μουσική διαδρομή του και οι συνεργασίες

Ο ίδιος θυμάται με νοσταλγία: «Τότε τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στις αλάνες. Όλη η γειτονιά ήταν μια παρέα, σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή όπου επικρατεί η απόσταση και η αποξένωση».
Γιος μουσικού και ο ίδιος, όταν κλήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση του πατέρα του «βιολί ή πιάνο;», επιλέγει το δεύτερο και πριν τελειώσει το σχολείο αρχίζει να παίζει μουσική για να εξασφαλίσει το χαρτζιλίκι του και να βοηθήσει τους γονείς του. «Δεκαπέντε ετών έπαιζα πιάνο στα καμπαρέ. Ήταν η εποχή που ερχόταν ο 6ος Στόλος και οι ναύτες ήθελαν να διασκεδάσουν. Κάπως έτσι κόλλησα και τη συνήθεια του τσιγάρου και άρχισα να κοκορεύομαι και να κάνω τον μεγάλο στους συμμαθητές μου».

Τελειώνοντας το σχολείο έχει ήδη αποκτήσει το δικό του πιάνο στο σπίτι ώστε να μην είναι αναγκασμένος να πηγαίνει στη θεία του για να παίξει, ενώ αρχίζει να συνεργάζεται με studios και μουσικούς. Εκείνη την εποχή ο Γιώργος Χατζηνάσιος ασχολείται με τις ηχογραφήσεις δίσκων. Τότε συνέβη κάτι εκπληκτικό: ο μουσικός παραγωγός Σπύρος Ράλλης τον βλέπει να βοηθάει στη σύνθεση καταξιωμένους μουσικούς και του προτείνει από απλός μουσικός να περάσει στη σύνθεση. Η πρώτη του επιτυχία θα έρθει με ένα σαρανταπεντάρι δισκάκι και τη Μαρινέλλα να τραγουδά «Kρίμα το μπόι σου». Μέσα σε μια εβδομάδα όλη η Ελλάδα σιγοψιθυρίζει «Κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά, κρίμα τα μπόι σου καλέ». Έπειτα θα έρθει ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τίτλο «4. 5. 3», όπου τραγουδούν τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής -Κόκκοτας, Διονυσίου και Γαλάνη. Τα τρανζίστορ της εποχής πλημμυρίζουν από τα τραγούδια του Χατζηνάσιου και ο ίδιος γεύεται στιγμές επιτυχίας και αναγνώρισης. «Είναι τρομερό από τη μια ημέρα στην άλλη να ακούς τα τραγούδια σου παντού», εξομολογείται και συνεχίζει: «Σε κάθε σπιτικό, σε κάθε γειτονιά ηχούσαν οι συνθέσεις μου. Με θυμάμαι διψασμένο από αυτό που μου συνέβαινε, να βάζω κέρμα στο τζουκμπόξ για να ακουστεί κάποιο κομμάτι μου. Οταν αργότερα βγήκαν στην αγορά οι δίσκοι με το χοντρό εξώφυλλο πήγαινα στα δισκοπωλεία για να δω αν έχουν τη δουλειά μου στη βιτρίνα. Οταν είσαι νέος αγαπάς τη δουλειά σου και ονειρεύεσαι. Οσο χαμηλών τόνων κι αν είσαι, κατά τα ψέματα, μια μικρή δόση ματαιοδοξίας την έχεις», ομολογεί.
Πηγή: Πρώτο Θέμα