Νίκος Βουρλιώτης: «Χτυπήθηκα όσο χτυπιέται πάντα ο πρώτος»

«Χτυπήθηκα όσο χτυπιέται πάντα ο πρώτος, ο πιο διακεκριμένος και επιτυχημένος Ξεκίνησα να παρουσιάσω κάτι διαφορετικό, με δικό μου τρόπο και στυλ. Για δέκα χρόνια υπήρχε μονοπωλιακή σχέση με το αντικείμενα Κάποια στιγμή άκουγες αυτό το είδος και έλεγες «αυτός είναι ο τάδε» κι ας μην ήμουν εγώ. Φτάσαμε ως συγκρότημα στο σημείο να ανταγωνιζόμαστε όχι μόνο συγκροτήματα του είδους μας, αλλά και καλλιτέχνες επιπέδου του Μιχάλη Χατζηγιάννη, που ήταν στις πρώτες θέσεις των charts, πράγμα πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα. Το «τίμημα» ήταν πολλά λόγια, πολύ κουτσομπολιό, κιτρινίλα, να με λένε περίεργο, να λένε ότι δεν είμαι καλό παιδί. Βρείτε μου έναν άνθρωπο εκεί έξω που να έχει φτάσει στην κορυφή και να μη λένε γι' αυτόν το οτιδήποτε» τόνισε στο ΟΚ.
-Οταν άρχισαν να βγαίνουν περισσότεροι χιπ χοπ καλλιτέχνες, ένιωσες απειλή;
« Ένιωσα πολύ θετικά ότι αναπτύσσεται αυτό το είδος. Απειλή δεν αισθάνθηκα ποτέ, γιατί ήμουν πάντα αυτόφωτος. Εγώ έγραψα μονος τα τραγούδια μου και τα πήγα σε δισκογραφική εταιρεία. Δεν αναζητούσα συνθέτη και στιχουργό. Μονος μου έγραψα το θέλω να γυρίσω στα παλιά και το Καλημέρα Ελλάδα.»
-Τι σου έλεγαν οι γύρω σου όταν συνεργάστηκες με τον Γιώργο Μαζωνάκη ή την Άννα Βίσση;
«Μου έλεγαν: «Όχι, μην το κάνει;, είναι λαϊκοί τραγουδιστές. Το χιπ χοπ δεν ταιριάζει με αυτά τα πράγματα!». Οι ίδιοι άνθρωποι που μου τα έλεγαν αυτά τότε τώρα στις συναυλίες μου λένε «πες και την κομματάρα».