Τα «καυστικά» σχόλια γνωστής συγγραφέα για το βιβλίο του Κανάκη: «Περιφρονώ τους κανίβαλους»
Μπορεί το βιβλίο που έγραψε ο Αντώνης Κανάκης για τον πατέρα του που «έχασε» πρόσφατα να συγκίνησε τον περισσότερο κόσμο υπήρξαν όμως και αρνητικά σχόλια.
Η συγγραφέας , Δάφνη Χρονοπούλου στο προσωπικό της blog σχολίασε το βιβλίο του παρουσιαστεί με ένα κείμενό της που είχε τίτλο: «Περί κανιβάλων: Όταν πεθάνουν οι γονείς σου γράψε μας!» και σχολίασε: «Γνωστός τηλετέτοιος βλέπω βγάζει τσάκα -τσάκα βιβλίο για τον πατέρα του που μόλις έθαψε. Πότε το 'γραψε, πότε βρήκε εκδότη, πότε το διόρθωσαν κι επιμελήθηκαν δεν ξέρω.
Παρατηρώ με φρίκη πως όσο βουλιάζουμε στις συνέπειες της Κρίσης τόσο ο κανιβαλισμός γίνεται καθημερινότητα με όλο και πιο πολλούς διάσημους να πουλάνε τα πτώματα της μάνας και του πατέρα τους.
Δύο τα πολύ γνωστά ονόματα της λογοτεχνίας που θησαύρισαν πέρσι με μυθιστορίες με θέμα τις μάνες τους. Σειρά τώρα πήρε κι ο πατέρας. Βλέπετε είναι οι πωλήσεις σίγουρες. Το κοινό που διαβάζει ως επί το πλείστον είναι κυρίες μιας κάποιας ηλικίας, οι κυρίες που στη μοναξιά της αϋπνίας βλέπουν και τους Ράδιο Αρβύλα δίχως να συνδυάζουν πως αν και δουλεύουν με μπαράκια στη Χαλκιδική λέξη δεν έχουν πει για την Eldorado του Μπομπολιστάν που την καταστρέφει. Μη με παρεξηγήσετε, δεν τις κατηγορώ. Είναι καλοπροαίρετες, το κοινό που συντηρεί πολλά θέατρα, το κοινό που φλερτάρουν οι πονηροί τηλεαριστοφάνηδες μα και οι υπερώριμες και υπερβραβευμένες ποιήτριες-ακαδημαϊκοί που διαμαρτύρονται όταν οι φτωχοί άστεγοι πιάνουν παγκάκια κι εκείνες σιχαίνονται να τα μοιραστούν. Όχι, τις αναγνώστριες δεν τις κατηγορώ.
Περιφρονώ όμως τους κανιβάλους. Και θλίβομαι».
Ο Αύγουστος Κορτώ αντέδρασε διαβάζοντας τα σχόλια της συγγραφέα και απάντησε μέσω facebook. Δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο του Αντώνη Κανάκη. Αυτό που ξέρω, ωστόσο, είναι ότι η μνήμη των γονιών του καθενός είναι ιερή, και του ανήκει απόλυτα, και ότι όποιος τρίτος την προσβάλλει είναι το ομηρικό 'άχθος αρούρης'.
(Και όχι, δεν με πείραξε η μπηχτή της κυρίας Χρονοπούλου, όπως βεβαίως και δεν 'θησαύρισα' από τη νεκρή μου μάνα. Το Κατερινάκι ήταν μια διαδικασία ιδιωτική, μύχια, επώδυνη και ακριβή, και ουδείς μπορεί να αγγίξει τη μάνα μου όπως την περιέχω - πολλών δε μάλλον μια τόσο επιδερμική κακοήθεια)».