Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: «Δεν καβάλησα ποτέ καλάμι»

Σε αγχώνει η Επίδαυρος;

«Με αγχώνει κάθε νέο «στοίχημα». Από τη μια με γοητεύει το να δοκιμάζομαι σε νέους ρόλους, από την άλλη νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι όταν πρέπει να τους παρουσιάσω στο κοινό. Το κάνω όμως με εξαίρετους συναδέλφους κι αυτό με γεμίζει με δύναμη. Υπάρχει η «εγγύηση» που λέγεται Γιάννης Κακλέας και υπάρχει και μια σπουδαία ομάδα άξιων πρωταγωνιστών όπως είναι ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο Φάνης Μουρατίδης, ο Άρης Σερβετάλης, ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης. Ένας παίκτης όσο καλός και αν είναι δεν κερδίζει μόνος του, αλλά με την αρωγή των άξιων συναθλητών του και του καλύτερου προπονητή - δες Κακλέας! Η νίκη των «Βατράχων» δεν ήταν νίκη του Κακλέα ή του Χαραλαμπόπουλου, αλλά της ομάδας».

Με τόσες επιτυχίες θα περίμενε κανείς να καβαλήσεις το καλάμι...

«Εσύ που με γνωρίζεις πάνω από 25 χρόνια ξέρεις καλά ότι ποτέ δεν μπήκα σε τέτοιο «τριπάκι» γιατί πατάω πολύ γερά στη γη. Χαίρομαι το χειροκρότημα και τη μεγάλη αγκαλιά του κόσμου, αλλά δεν χάνω το μέτρο. Αντιθέτως νιώθω μεγαλύτερο το βάρος της ευθύνης, οπότε... πώς να πετάξω με καλάμι; Και να ήθελα δεν γίνεται (σ.σ.: γελάει)»!

Αληθεύει ότι ο Κακλέας σάς δέρνει; Μου το εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος στη Realnews την περασμένη εβδομάδα, αλλά δεν το πίστεψα.

«Γιατί δεν έχεις έρθει σε πρόβες μας να δεις τι ζούμε (σ.σ.: γελάει)! Αλλά είναι γλυκό ξύλο, έχω να σου πω... Είναι σκληρός σκηνοθέτης και μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Για να σοβαρευτούμε όμως, έχω να σου πω ότι δέρνει πρώτα τον εαυτό του ο Γιάννης. Βάζει δύσκολα πρώτα στον ίδιο και μετά σε εμάς, για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όσο για το concept της φωτογράφισης των «Αχαρνέων», μας δίνει το στίγμα του έργου όπου όλοι αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους σκοτώνονται μεταξύ τους... Είναι τόσο επίκαιρο το έργο! Κάνει λόγο για το πόσο τραγικό είναι σε δύσκολους καιρούς αντί να δώσεις το χέρι στον άλλο, να του ρίχνεις ξύλο. Δες πόσο ακουμπάει στο σήμερα. Τρώμε ξύλο από τους ξένους που μας βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό, σκοτωνόμαστε και μεταξύ μας αντί να συνασπιστούμε και να ορθώσουμε το ανάστημά μας... Αυτό θα τον φάει τον Έλληνα: ο Έλληνας τον Έλληνα, που λέει κι ο στίχος. Ζούμε ακριβώς το ίδιο «σκηνικό» και είναι τρομακτικό αυτό».

Πηγή: Real