Έλενα Μακρή Λυμπέρη: «Όταν βρίσκεσαι στην αρένα είσαι έτοιμος να ακούσεις και να δεις διάφορα»

"Αναθεώρησα πολλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πέρασα ένα διάστημα που νόμιζα πως ήμουν μάλλον πεθαμένη, αλλά ωστόσο ανέπνεα. Πήγαινα στο γραφείο για έξι μήνες και κοιτούσα το είδωλο μου στο τζάμι του υπολογιστή και δεν μπορούσα ούτε τα μάτια μου να ανοίξω. Κι όμως, καθόμουν με τις ώρες στο γραφείο ακούγοντας τις φωνές, τις κουβέντες, τα παράπονα, χωρίς να μπορώ -ούτε και να θέλω- να επέμβω για κάτι πιο δημιουργικό. Άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου σιγά-σιγά κι αυτό έγινε με τη συμπαράσταση κάποιων ανθρώπων στο γραφείο, των κοριτσιών στο εμπορικό τμήμα της Alpha Edition στο «Εγώ», αλλά και κάποιων ανθρώπων στο «Hello» που μου έδειξαν πόσο εκτίμηση μου είχαν.
Μια μέρα ξύπνησα σαν από λήθαργο και τις κάλεσα όλες, όπως παλιά, για ένα πανηγυρικό meeting επαναπροσδιορισμού και ξεσηκωμού για δημιουργικά πράγματα. Έτσι μέσα στον χαμό και τη γενική κατάπτωση βρήκαμε εγώ και οι συνεργάτες μου το κουράγιο να πάμε πάλι από την αρχή για να ξαναφτιάξουμε ωραίες στιγμές στην οφθαλμαπάτη, στο όνειρο των περιοδικών. Μετά δεν με σταματούσε τίποτα, όπως συμβαίνει πάντα. Ήρθε το «Elena’s Diary», το προσωπικό μου blog και ταυτόχρονα με όλα αυτά και με ένα βιβλίο που έχω αρχίσει να γράφω επανεκκίνησα την αγάπη μου στο να σχεδιάζω τα δικά μου ρούχα, κάτι που έκανα αρκετά συχνά αλλά μόνο για μένα μέχρι πρότινος.
Η λατρεία μου για την επική αρχαϊκή ελληνική μόδα, τη Δήλο, αλλά και το αποκορύφωμα στα 70s, τότε που η Ελλάδα ήταν μόδα και όλοι ζούσαμε στον απόηχο μια άλλης χώρας (με έσπρωξε να δημιουργήσω μια capsule collection σε ρούχα και αξεσουάρ, με κύριο χαρακτηριστικό την Grecian Mykonian επιρροή. Τα ρούχα είναι όλα ραμμένα από ζορζέτα και ζέρσεϊ και επηρεασμένα από τις αρχαιότητες των Κυκλάδων και τα prints τα σχεδίασα με επιρροές από τα δάπεδα της Δήλου, ενώ συνδυάζονται με vintage κοσμήματα και σανδάλια, όλα με αρχαιοελληνικά ονόματα» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
-Δεν φοβάσαι τα όσα θα ειπωθούν πάλι για σένα;
«Έχω πια συνηθίσει να ασχολούνται κάποιοι εκτός από τη δική τους ζωή και με τη δική μου. Αυτό σημαίνει πως έχουν διαθέσιμο χρόνο. Άλλωστε όταν βρίσκεσαι στην αρένα είσαι έτοιμος να ακούσεις και να δεις διάφορα. Ποτέ δεν έκατσα μετά χέρια σταυρωμένα, δούλευα πάντα σαν άντρας και όχι ως προστατευόμενη σύζυγος, υποκύπτοντας σε τρελά ωράρια. Η μέρα που θα μείνω χωρίς δουλειά θα είναι σίγουρα η τελευταία ημέρα της ζωής μου. Άλλωστε να σου πω κάτι; Δεν με τρομάζει τίποτα πια γιατί έχω βιώσει μεγάλες διακυμάνσεις. Τι να πουν για μένα; Έχω ζήσει, συμπυκνωμένα, δύο και τρεις ζωές μαζί, με ευτυχισμένες στιγμές, χαρές, καταξιώσεις, κλάμα, απογοητεύσεις, πτώσεις. Εχω ταξιδέψει και γνωρίσει ανθρώπους που οι περισσότεροι βλέπουν στο σινεμά ή στα περιοδικά, έχω κερδίσει την κάθε μέρα της ζωής μου. Όσον αφορά στη ματαιόδοξα μου έχει επέλθει πλέον κορεσμός .Οι ντουλάπες μου είναι γεμάτες από υπέροχα ρούχα και παπούτσια μετά οποία θα μπορούσα να περάσω μια ζωή αφού πια ψωνίζω ελάχιστα. Είμαι μια γυναίκα με καυστικό χιούμορ για ό,τι έχει συναντήσει στη ζωή της, γεμάτη, με ένα σπίτι όπου γίνεται χαμοί από φωνές τριών παιδιών και έναν άνδρα που βρίσκεται εκεί για μένα, ανέκαθεν, όπως κι εγώ για εκείνον. Μαζί πρωί-βράδυ, αχώριστοι.»