Θάνος Καλλίρης: «Ήμασταν δύο γνωστοί αλλά εντελώς άφραγκοι τραγουδιστές…»

«Πήγαμε και στην Αμερική. Συνεργαστήκαμε με τους παραγωγούς της Μαντόνα και του Τζορτζ Μάικλ. Τη ζήσαμε τη φάση “λιμουζίνα στο Χόλιγουντ”. Βγήκαμε στο ιαπωνικό CNN και δώσαμε συναυλίες μπροστά σε μεγάλο κοινό στην Ιαπωνία. Γιατί επιστρέψαμε στην Ελλάδα; Είχαμε υπογράψει στην A&M Records - εκεί ήταν ο Στινγκ να φανταστείς! Αυτή όμως εξαγοράστηκε από την PolyGram και μια τόσο μεγάλη εξαγορά σημαίνει και απολύσεις. Χάσαμε πολλούς ανθρώπους που πίστευαν σε εμάς. Μετά πήγαμε στη Sony. Εκεί μιλούσα μονάχα με τον Δουλάμη, τον Πολυχρονίου και τον Δόξα. Ήρθαμε στην Ελλάδα και γνωρίσαμε την επιτυχία», λέει στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει: «Ήμασταν δύο γνωστοί αλλά εντελώς άφραγκοι τραγουδιστές. Ξέρεις τι σημαίνει να κυκλοφορείς με μια βαλίτσα στο χέρι και να μην έχεις μία; Ναι, ΟΚ, κάναμε χειραψίες στο Ανατολικό Βερολίνο με τον Μπον Τζόβι. Αλλά το γεγονός ότι ήμασταν άφραγκοι ήταν μια πραγματικότητα. Ετσι, λοιπόν, επιστρέψαμε. Και το 1991 ξεκίνησα τη σόλο καριέρα μου».

Ηταν το κομμάτι «Το νου σου κύριε οδηγέ» το soundtrack των ελληνικών 90s; «Εμένα με σημάδεψε. Έκανα βέβαια κι άλλες επιτυχίες, αλλά αυτό το κομμάτι έγινε διαχρονικό. Ξεπερνά όλα τα άλλα. Ακόμη και σήμερα με παίρνουν χορωδίες παιδιών επτά και οκτώ χρόνων να το τραγουδήσουν. Ακου την ιστορία. Είχα δεσμό τότε με τη Ναταλία Γερμανού, ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός και συζούσαμε. Είχα ακούσει ένα ιταλικό τραγούδι στο ραδιόφωνο που μου άρεσε. Επιστρέφοντας σπίτι βλέπω ότι της έχουν στείλει το καινούριο CD της Λάουρα Παουζίνι. Το έβαλα και το άκουσα. Στο δεύτερο τρακ ανακαλύπτω ότι λέει το κομμάτι a capella και αμέσως παίρνω τηλέφωνο τον Γιάννη Δόξα. Του είπα ότι θέλω να κάνω την ελληνική διασκευή και μου έστειλε σε Fax τους στίχους. Με το που το τραγούδησα έβαλα τα κλάματα. Χωρίς καν να έχω παιδιά, κόλλησα με τον στίχο».