Γιώργος Ζαμπέτας: «Την πενιά του Ζαμπέτα δεν μπορεί να την πάρει κανένας»

Ο νεότερος Ζαμπέτας μίλησε στο Εγώ για τον παππού του και την σχέση που είχανε. «Αυτοί που με βλέπουν στο πάλκο μου λένε ότι του μοιάζω στη φωνή, ενώ υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που πιστεύουν ότι μοιάζω στον πατέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι έχω επηρεαστεί και από τους δύο. Ωστόσο μέσα στο αίμα μου κυλούν δύο ονόματα, του Ζαμπέτα και του Νταράλα. Αλίμονο αν δεν τους έμοιαζα και λιγάκι. Αλλά δεν είμαι μίμος. Δεν προσπαθώ να αντιγράψω ούτε τον πατέρα μου ούτε τον παππού μου, κανέναν. Ένα στοιχείο ίσως του παππού μου που χαρακτηρίζει και εμένα είναι ότι μου αρέσει να περνάω καλά. Ο Ζαμπέτας γούσταρε να διασκεδάζει και έγραφε τραγούδια πολύ μπροστά από την εποχή του», εξήγησε και συνέχισε: «Σίγουρα ήταν πρωτοποριακός. Για εμένα ήταν μια μουσική διάνοια. Αυτά που έπαιζε με το μπουζούκι δεν μπορούσε να τα αρθρώσει με τα λόγια. Την ευθύτητα, την ευγένεια και την ψυχή του την έβλεπες μόνο μέσα από το παίξιμο του μπουζουκιού του. 'Οταν πέθανε, ήμουν εφτά χρόνων. Αυτό που θυμάμαι από εκείνον είναι τα μεγάλα γαλανά μάτια του. Από την άλλη βέβαια, δεν ήταν και ο κλασικός τρυφερός παππούς. Μου έφερνε κάνα δωράκι, αλλά δεν καθόμουν στα γόνατα του. Αυτό όμως που έβλεπα είναι ότι κοίταζε τη δουλειά του. Αγαπούσε πολύ το μπουζούκι αλλά και την οικογένεια του. Κανένας δεν μπορεί να πάρει το ταλέντο κανενός. Την πενιά του Ζαμπέτα δεν μπορεί να την έχει κανένας άλλος»