Ιβάν Σβιτάιλο: «Ήμουν αλάνι από μικρός. Φλέρταρα με τον κίνδυνο»
Ο Ιβάν Σβιτάιλο έχει ζήσει και στην Αμερική. Κινδύνευσε η ζωή του εκεί;
«Ήμουν αλάνι από μικρός. Φλέρταρα με τον κίνδυνο. Μου άρεσαν οι μηχανές και η ταχύτητα. Επίσης, όταν ζεις χωρίς λεφτά σε δύσκολες συνθήκες, δεν μιλάς μια γλώσσα και μένεις σε φοιτητική εστία, όπως μου συνέβαινε στην Ελλάδα, σίγουρα υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι στους οποίους είσαι -θέλοντας και μη-εκτεθειμένος, πόσο μάλλον όταν είσαι και παιδί. Ο χώρος της εστίας, για παράδειγμα, μάζευε ναρκομανείς, ανθρώπους που εκμεταλλεύονταν το άσυλο. Θυμάμαι μια φορά που κινδύνευσε η ζωή μου όταν βρέθηκα στη μέση μιας έντονης διαμάχης. Το ίδιο συνέβη και όταν είχα ένα ατύχημα με τη μηχανή. Έπρεπε να νοσηλευτώ και αυτό μου στοίχισε τις διπλωματικές μου εξετάσεις και μια εξαιρετική δουλειά στην κρατική σχολή ορχηστρικής τέχνης. Στην Αμερική, πάλι, σε ένα κλαμπ χρειάστηκε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου σε ένα χώρο που δεν είχα κανέναν να στηριχτώ. Εριξα κατά λάθος το ποτό ενός μεθυσμένου και μου επιτέθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν να πιαστούμε στα χέρια. Τσακωθήκαμε. Δεν το περίμενε βασικά. Τον πρόλαβα. Αυτά αντιμετωπίζονται δυστυχώς με άγρια ένστικτα, γιατί όταν νιώθεις ότι κινδυνεύεις, δεν έχεις περιθώρια να σκεφτείς» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Παρόλο πάντως που έζησες για ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη, δεν μπήκες στη διαδικασία να κυνηγήσεις το λεγόμενο αμερικάνικο όνειρο.
«Εκεί ακριβώς απομυθοποίησα το αμερικάνικο όνειρο. Κατάλαβα ότι είναι μια φούσκα, μια ψεύτικη ιδέα. Ακόμα και η ελευθερία αυτής της χώρας είναι ανύπαρκτη. Το περιβόητο «American Dream» είτε σου ταιριάζει είτε όχι. Προσωπικά δεν μου ταίριαξε. Θεωρώ ότι είμαι πιο Ευρωπαίος στον τρόπο, στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μου. Ίσως γι' αυτό το δεύτερο χρόνο μου στη Νέα Υόρκη αντιλήφθηκα ότι δεν έχει να μου πει τίποτα, ότι είναι μια φανταχτερή μεγάλη πόλη του αεροδρομίου. Δεν μου ταίριαζε τότε γιατί είχα πολύ μεγάλη ανάγκη να αποκτήσω μια βάση. Είχα ήδη ζήσει τη μετανάστευση από την Ουκρανία στην Ελλάδα. Χρειάστηκε να κάνω πολύ μεγάλη προσπάθεια προσαρμογής και ένταξης στο καινούργιο περιβάλλον. Οταν πήγα στη Νέα Υόρκη, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γυρίσω πίσω και να δουλέψω σε μια θεατρική κατεύθυνση.»