Το παράπονο του εγγονού του Ζαμπέτα

Προέρχεσαι από μια άκρως μουσική οικογένεια, έτσι δεν είναι;

«Για την ακρίβεια, από δύο μουσικές οικογένειες. Ο ένας μου παππούς, από τη μεριά του πατέρα μου, ήταν ο Γιώργος Ζαμπέτας και ο άλλος, ο πατέρας της μητέρας μου, ήταν ο Λουκάς Νταράλας».

Οπότε η μουσική είναι στα γονίδια σου...

«Ε, ναι. Όπως και να είχε, η μουσική ήταν ένας δρόμος που δεν μπορούσα να αποφύγω. Πόσο μάλλον, από τη στιγμή που την αγαπώ τόσο πολύ και την κάνω με μεράκι».

Μεγαλώνοντας μέσα σε μια μουσική οικογένεια, σκεφτόσουν από μικρός ότι θα ασχοληθείς με αυτόν το χώρο ή ήταν μια απόφαση στην οποία καταστάλαξες αργότερα;

«Εγώ τον Γιώργο Ζαμπέτα στην ουσία τον γνώρισα στα 24 μου, όταν βρήκα ένα αρχείο στον υπολογιστή του πατέρα μου το οποίο είχε πολλές ακυκλοφόρητες μουσικές του παππού μου. Τότε ήταν που αποφάσισα να ενορχηστρώσω μερικά τραγούδια και να φτιάξω ένα δίσκο με τα πρώτα ακυκλοφόρητα του Ζαμπέτα».

Μέχρι τότε δηλαδή δεν είχες ασχοληθεί με τη μουσική;

«Όχι ιδιαίτερα. Σπούδασα οικονομικά, τα οποία όμως και εγκατέλειψα για να ασχοληθώ τελικά με τη μουσική. Στο μπουζούκι είσαι αυτοδίδακτος ή σπούδασες σε κάποιο ωδείο; Είχα κάνει μια πρώτη απόπειρα να ασχοληθώ με το όργανο όταν ήμουν δεκαπέντε χρόνων, αλλά τα είχα παρατήσει. Δεν ήταν ευνοϊκή η συγκυρία. Όμως έμαθα αργότερα να παίξω μπουζούκι μόνος μου».

Ο λόγος που τα είχες παρατήσεις αρχικά ήταν γιατί βρισκόσουν σε μια άλλη φάση της ζωής σου;

«Όχι ακριβώς. Απλά κάποια στιγμή το μπουζούκι χάλασε, το παράτησα και ασχολήθηκα με άλλα πράγματα Είχα το σχολείο, τις πανελλήνιες, το πανεπιστήμιο. Όταν αποφάσισα να αφήσω τις σπουδές μου στα οικονομικά, έπιασα ξανά το μπουζούκι έπειτα από χρόνια».

Εκτός από τις σπουδές σου τι άλλο έκανες όλο αυτό τον καιρό;

«Παράλληλα με το πανεπιστήμιο, ασχολούμουν με τον άθλημα της πυγμαχίας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια πάντως ασχολείσαι ενεργά με τη μουσική».

Το γεγονός ότι είσαι εγγονός του Ζαμπέτα ανοίγει ή κλείνει τις πόρτες για σένα;

Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους ο Γιώργος Ζαμπέτας ακόμα και σήμερα έχει" μεγάλη αποδοχή. Είναι οι λεγόμενοι “Ζαμπετόφιλοι”. Εγώ για αυτούς παίζω. Βέβαια μέσα από το χώρο υπήρξαν και αρκετοί που με βοήθησαν χωρίς να περιμένουν κάποιου είδους ανταμοιβή, όπως και Ρ κάποιοι άλλοι που προσπαθούν να δυσκολέψουν το έργο μου».

Τι εννοείς;

«Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Κατά και-ρούς γίνονται κάποια αφιερώματα για τον Ζαμπέτα, στα οποία δεν με προσκαλούν, όχι για να παίξω, αλλά ούτε για να πιω ένα ποτήρι κρασί και να απολαύσω τη μουσική. Πιστεύω ότι αυτοί που αναλαμβάνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, είτε πρόκειται για τηλεοπτικά προγράμματα είτε για μουσικές βραδιές ή οτιδήποτε άλλο, έχουν χρέος να απευθυνθούν και στην οικογένεια του προσώπου το οποίο θέλουν να τιμήσουν. Άλλωστε τα πνευματικά δικαιώματα του Γιώργου Ζαμπέτα ανήκουν σε εμάς, στην οικογένεια του», δήλωσε στο περιοδικό «ΕΓΩ».