Πρωτοψάλτη: «Καλό τραγούδι είναι αυτό που δίνει ανάσα στην ψυχή»

Σε τί υστερεί στις μέρες μας, το ελληνικό τραγούδι; Η Έλλη Πασπαλά μου έλεγε πριν ένα μήνα, πως το ελληνικό πεντάγραμμο χαρακτηρίζεται από μια “μετριότητα”, τόσο σε στίχο, όσο και σε μουσική. Συμφωνείτε;

«Δεν συμφωνώ απόλυτα . Εγώ τα αισθάνομαι αλλιώς. Όλες οι “δεκαετίες” του τραγουδιού σίγουρα κρύβουν μέσα τους μετριότητες, αλλά υπάρχουν και υπέροχες αξίες που χαρακτηρίζουν την κάθε εποχή. Πιστεύω λοιπόν, ότι η δύσκολη εποχή που διανύουμε γέννησε μια μεγάλη ανάγκη έκφρασης. Νέοι τραγουδιστές ,νέοι συνθέτες νέοι στιχουργοί, καινούργια group. Δεν είναι όλοι καλοί, αλλά έχω ανακαλύψει και “διαμαντάκια”. Τα τελευταία χρόνια έχω λάβει τόσα mail με σκέψεις και προτάσεις, όσο καμιά άλλη εποχή. Οι νέοι ψάχνονται και μου αρέσει τρελά όλο αυτό. Καλό τραγούδι για μένα είναι αυτό που δίνει ανάσα στην ψυχή .Αυτό που ξυπνάει τις αισθήσεις ,αυτό που αγκαλιάζει τα συναισθήματά μας, αυτό που ηρεμεί τα ένστικτά μας. Δεν έχει ταμπέλα .Από το Νησιώτικο μέχρι την Μαρία Κάλλας, από βυζαντινούς ύμνους μέχρι την σκληρή Ροκ . Η τέχνη της μουσικής μπορεί να βοηθήσει στην αφύπνιση του κόσμου. Με ένα τραγούδι μπορεί να γίνει μια επανάσταση, μπορεί να γεννηθούν νέες τάσεις και κινήματα. Μέσα από την μουσική μπορεί να ταξιδέψει ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο, ακόμα και έξω από τον πλανήτη, ο τρόπος επικοινωνίας με εξωγήινα όντα είναι ένας επαναλαμβανόμενος ήχος .Υπάρχει ελπίδα στη μουσική, αυτό πιστεύω».

Οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν βάλει το δικό τους “αυτογκόλ”; Αφέθηκαν στη “λαίλαπα” του διαδικτύου;

«Όχι όλες…Σε έναν αγώνα πάντα υπάρχει η ελπίδα μεχρι το 90΄και η ρεβάνς …Η ελληνική δισκογραφία διανύει πολύ δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι η πειρατεία ήταν και είναι η αρχή του κακού. Μετά υπήρξε μια ισορροπία με τις εφημερίδες, αλλά και εκεί νομίζω ότι ήταν λάθος, γιατί με κάποιο τρόπο υποβαθμίστηκε το προϊόν. Βέβαια, όταν τα δισκοπωλεία σε όλη την Ελλάδα ήταν εκατοντάδες και τώρα έχουν μείνει είκοσι, δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσεις παντού, παρά μόνο μέσα από τα πρακτορεία τύπου. Δεν υπάρχει και δεν έχει περάσει στην συνείδηση του Έλληνα ότι “κατεβάζοντας” τραγούδια ανεξέλεγκτα σκοτώνει την μουσική, αλλά ευτυχώς η μουσική δεν θα πεθάνει ποτέ. Είναι συνοδοιπόρος του ανθρώπου, από τότε που ήταν στα δέντρα και θα τον ακολουθεί σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Ζήσαμε την κασέτα, ζήσαμε το βινύλιο, ζήσαμε το cd, τώρα ζούμε όλη αυτή την τεχνολογία, τη συγκλονιστική. Η μουσική εξακολουθεί να ρέει. Αλλάζει ο τρόπος με ταχύτητα φωτός και οι δισκογραφικές πρέπει να προσαρμόσουν την ζωή τους μέσα σε αυτό. Μπορεί να μην διανύουμε την εποχή των πλατινένιων δίσκων των 150.000 και 200.000 αντιτύπων (για την Ελλάδα πάντα μιλώ), όμως, εξακολουθεί να υπάρχει το κοινό που θέλει να έχει το δικό του cd. Πιστεύω, ότι το μεγαλύτερο πλήγμα είναι το “free downloading” που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα στην Ελλάδα .Βλέπω επίσης και μια επιστροφή στο βινύλιο. Πρόσφατα επανεκδόθηκε σε βινύλιο το “Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ” και το “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά” αλλά και “Η θέα παραδείσου” η τελευταία δισκογραφική μου δουλειά για πρώτη φορά σε ελληνικό δίσκο το PIXEL Disc», δήλωσε στο outnow.