Μάρκος Λεζές: «Δεν αγόρασα ποτέ καλάμι»

Τώρα, ο ηθοποιός έχει πάρει σύνταξη και απολαμβάνει την καθημερινότητά του, ενώ όταν του προτείνουν έναν ρόλο που του κάνει δεν λέει «όχι».
«Ηθοποιός είμαι, πήρα σύνταξη. Οι νεότεροι θα πάρουν; Δεν σου βάζουν ένσημα σήμερα. Εγώ έκανα αγώνες. Δούλευα πολύ, αλλά απαιτούσα από τους επιχειρηματίες τα ένσημά μου. Κουράστηκα όμως. Τι έλεγαν; Μην τον πάρετε στη δουλειά, είναι κομμουνιστής. Στο ΙΚΑ, λοιπόν. Εκεί πήγα, αλλά και εκεί ήρθαν και με βρήκαν. Ο Φώσκολος. Να γυρίσω στο επάγγελμα. Να κάνω μια ταινία μού είπε και με έπεισε. Άφησα τη δουλειά. Πήρα την προκαταβολή αλλά ταινία δεν έγινε ποτέ. Μετά μου έδωσε δουλειά ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Ήταν θιασάρχης και έκανε το θεατρικό “Πολίτης Γ’ Κατηγορίας”. Του είπαν: “Ο Μάρκος Λεζές θα είναι ιδανικός για τον τάδε ρόλο’’. Ήρθε, με βρήκε και τον έκανα επιτυχία τον ρόλο. Με έβαλε στα τηλεοπτικά που έκανε. Ακούμπησε πάνω μου και δέσαμε. Ήμαστε ταιριαστό δίδυμο. Έτσι ήρθαν και οι βιντεοκασέτες», εξήγησε στο Πρώτο Θέμα και συνέχισε: «Δεν έκανα πολλές. Τρεις τον χρόνο. Και εγώ τις επέλεγα, ήθελα να δουλεύω με καλούς σκηνοθέτες (Τάκης Βουγιουκλάκης, Καραγιάννης) και να είναι καλό το σενάριο. Αν μου έφταναν με τρεις βιντεοκασέτες τα χρήματα για να περάσω τον χρόνο; Μου έφταναν και δεν ήθελα και παραπάνω. Τι να ξεφτίσω; Άλλο είναι να σε βαριούνται κι άλλο να σε νοσταλγούν. Όταν έκανα τις ταινίες με τον Λεζεντάνο, κάνανε ουρές στα βιντεοκλάμπ. Χαμός. Όταν παίξαμε τότε στο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης, πήγα με περιπολικό από το ξενοδοχείο στο θέατρο. Αν ψωνίστηκα; Τι λες; Εγώ δεν αγόρασα ποτέ καλάμι. Τη δουλειά μου ήθελα να κάνω και να γυρίζω στο σπίτι μου. Όχι να γίνομαι μαϊντανός στις τηλεοπτικές εκπομπές και να κουτσομπολεύω τον τάδε και τον δείνα. Εγώ είμαι καλλιτέχνης, όχι γλάστρα. Δεν προσποιούμαι ποτέ στη ζωή μου. Μόνο πάνω στο σανίδι υποκρίνομαι. Τώρα που βγήκα στη σύνταξη, έχω το αραλίκι μου, έχω και τη σύνταξή μου, έρχονται και μου λένε: “Υπάρχει ένας ρόλος για σένα”. Αν μου αρέσει, τον κάνω. Και στο θέατρο έτσι έγινε. Με βρήκε ο Βάλαρης και μου το πρότεινε. Σίγουρα σου δίνει δύναμη το χειροκρότημα του κόσμου. Αλλά δεν θα τρελαθώ αν μείνω χωρίς δουλειά. Έχω το ποδήλατό μου, βάζω τις φόρμες μου και τρέχω, ανεβαίνω στη μοτοσικλέτα μου και κάνω βόλτες. Δεν έχω θέματα κατάθλιψης. Και την κρίση έτσι την αντιμετωπίζω. Πρέπει να περάσεις κρίση για να μάθεις»