Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Το τραγούδι είναι άγιο πράγμα, είναι μαγικό. Είναι αυτό που σου δίνει ελπίδα»

«Πάντοτε ζήλευα τους τραγουδοποιούς, τους συνθέτες, όσους έγραφαν μουσική. Που έγραφαν οι ίδιοι όσα ήθελαν να πούνε. Ολα αυτά τα χρόνια έχω έναν δικό μου μουσικό κόσμο όπου για να τον αποτυπώσω με βοηθά πολύ ο στενός μου συνεργάτης Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου. Επίσης, δεν δηλώνω μουσικός ή συνθέτρια, ούτε αποποιούμαι τον προσδιορισμό της τραγουδίστριας. Ιδέες έχω, ιδέες έχουμε τις βάζουμε κάτω και τις κάνουμε μουσική», λέει στο Βήμα.

Ακούει πολύ ξένη μουσική, θεωρεί ότι ο δρόμος του λαϊκού τραγουδιού στην Ελλάδα δεν είναι ίδιος και παράλληλα δεν θέλει ένα τραγούδι «άκρως διασκεδαστικό. Για αυτό ξαναβλέπω την παράδοση, το ρεμπέτικο, το σμυρναίικο με ένα άλλο μάτι. Άλλωστε σε εποχές κρίσης ξαναπιάνουμε το νήμα από την αρχή για να εξελίξουμε τις μουσικές μας. Κρίση υπάρχει και στη μουσική. Και πιστεύω ότι πλέον μπορείς να περάσεις καλά ακούγοντας μουσική χωρίς να δώσεις ολόκληρη περιουσία. Παράλληλα έχει μειωθεί και ο κόσμος και φυσικά οι εμφανίσεις μας. Τότε παίζαμε πέντε ή έξι φορές την εβδομάδα. Αλλά δεν είναι μόνο η μουσική. Βλέπουμε καθημερινά τον κόσμο να εξαθλιώνεται, να βγαίνει στην ανεργία, να μην μπορεί να βρει δουλειά, ανθρώπους που πεινάνε• αυτό αφήνει μια σκιά, αφήνει μια βαθιά σκιά πάνω από τους Έλληνες και την Ελλάδα. Αλλά το τραγούδι είναι άγιο πράγμα, είναι μαγικό. Είναι αυτό που σου δίνει ελπίδα, που σου δίνει ελπίδα στο όνειρο».